Święty Franciszek urodził się w Asyżu w 1182 roku, zmarł w 1226. Jego ojciec był bogatym włoskim kupcem, a jego imię prawdziwe to Giovanni Bernardone. Po nawróceniu święty Franciszek przeżył metamorfozę, która na zawsze odmieniła jego życie. W młodości wiódł próżniacze życie związane z szaleństwami oraz uciechami. Z natury był awanturnikiem, a jego aspiracje były związane z chęcią zostania żołnierzem. Jako syn bogatego włoskiego kupca posiadał dużo pieniędzy, dlatego nie liczył się z ich wydawaniem. Po przeżytej ciężkiej chorobie we Franciszku narodziły się nowe refleksje związane z celem oraz sensem ludzkiej egzystencji. Franciszek w samotności oraz okolicznej przyrodzie zaczął szukać Boga. Postanowił udać się do Rzymu w przebraniu żebraka zaczął poznawać to co dotka najboleśniej ludzką godność czyli biedę. Sens ludzkiego cierpienia zrozumiał, gdy w swojej wędrówce spotkał człowieka trędowatego. Wielki ogrom cierpienia święty Franciszek ujrzał w bliźnich. Jego ojciec nie mógł zaakceptować dziwnego zachowania u Franciszka. Szukał pomocy również u władz. Święty Franciszek postanowił zrzec się majątku ojca. Symbolem tego było zdjęcie przez niego ubrania i stanięcie nagim przed samym biskupem. Po pewnym czasie święty Franciszek skupił wokół swojej osoby wielu innych ludzi, którzy byli gotowi oddać wszystko za swoją wiarę. Z tych osób powstał zakon skupiający ludzi, którzy żyjącymi ideałami świętego Franciszka. Święty Franciszek jest godnym wzorem do naśladowania. Współcześni żyjący ludzie również są zafascynowani ideałami jego życia. Jest to wzór uniwersalny, który pociąga rzesze osób poszukujących Boga. Ideałem życia świętego Franciszka było wyrzeczenie się wszystkiego i życie w całkowitym ubóstwie. Święty Franciszek w ubóstwie upatrywał wolność. Pomimo, że tak naprawdę był bogaty to zrezygnował z majątku ze względu na rzecz wytrawiania w życiu, które obrał sobie jako młody człowiek. To jego serce oraz płomienna miłość, jaką rozpalił w nim Chrystus nakazywała mu się posunąć do takiego wyrzeczenia. Czuł wewnętrzne pragnienie niesienia pomocy ubogim. Tylko głębia oraz wielkie zaufanie Bogu mogły się przyczynić do umiłowania takiego życia. Ideały świętego Franciszka nie należy wiązać z ideałami ascetycznych umartwień. Takie życie wiódł ze względu na jedność braterską z ubogimi. Takie wyrzeczenia miały u niego doprowadzić do wyzbycia się chciwości oraz do tego, aby mógł żyć w wolności i miłości, a wszelkie rzeczy materialne były mu niepotrzebne.
Przesłanie życia świętego Franciszka jest nadal aktualne dla współczesnego człowieka, który gubiąc system własnych wartości niejednokrotnie moralnych zgubił i samego siebie. Często sumienie odczytuje nieprawidłowo granicę, która przebiega między ważnymi sprawami, które wywieraj a wpływ na duchową egzystencję człowieka. Franciszek uważał, że ten, kto ma dużo, posiada więcej zmartwień, niż ten, który nic nie posiada. Ma mniejsze szanse, że stanie się niewolnikiem rzeczy materialnych. Franciszek usłyszał szczególne wezwanie Chrystusa, aby zostawić wszystko i wybrać Jego drogę. Jego żebracza postawa była bardzo imponująca, gdyż otrzymany chleb zawsze rozdzielał pomiędzy braci potrzebujących. Ubóstwu wyznawane przez świętego Franciszka nie powinno wiązać się z utrapieniem. Ma ono prowadzić do wewnętrznej pracy oraz doskonalenia cnót, w tym także cierpliwości. Ubóstwo dobrze pojęte uczy stawania się pokornym oraz mającym współczucie wobec innych. Taka postawa prowadzi do braterskiej miłości. Kazania, które wygłaszał święty Franciszek były zawsze napełnione miłością i wyrozumiałością do istot, które stworzył Bóg. Święty Franciszek uważał, że miłość jest najlepszą bronią w walce z dotykającym nas grzechem. Prowadzi do troszczenia się o bliźnich, przebaczania im oraz pocieszenia przez głoszenie Dobrej Nowiny. Przez wyznawane ideały Franciszek wokół siebie potrafił rozlewać nadzieję oraz dawać pocieszenie, a także współczuć i ukazywać sens cierpienia. Miłość przywraca harmonię, pozwala ona rozumieć sytuację drugiego człowieka, która niekoniecznie jest dobra. Miłość zwycięża strach, który towarzyszy śmierci. Filozofia świętego Franciszka jest dobrą metodą dla tych, którzy szczególnie troszczą się o swój rozwój duchowy oraz tych, którzy noszą pragnienie spotkania na swoje drodze ciszy, w której rodzi się Bóg. Dla świętego Franciszka niezmiernie ważne było przestrzeganie pokoju, zgody oraz modlitwy, którą praktykował codziennie. Zasady te zostały nieco zatarte w dzisiejszym świecie. Wyniszczanie wzajemne ludzi poprzez stosownie wojen. Paul Holbach twierdzi, że to, czego człowiek potrzebuje do pełnego szczęścia przybiera postać innego człowieka. Tylko zmiana swojego stosunku wobec Boga oraz jedność z pięknem natury pozwala uwolnić się od surowości, którą czujemy do siebie jak i do bliźnich. Dzięki łasce Boga możemy ten świat czynić lepszym. Idąc za słowami siostry Faustyny, że to, co ważne w życiu to nie rozum mędrców a posiadanie serca. Postawa świętego Franciszka pozwala nam wciąż na nowo odradzać się w prawdzie, że w życiu najważniejsza jest miłość czysta zrodzona z myśli, że wszyscy jesteśmy dziećmi swojego Ojca, a co się z tym wiąże braćmi oraz siostrami. Naszym wspólnym zadaniem jest życie w chwale Bożej.
MODLITWA FRANCISZKAŃSKA
O Panie uczyń z nas narzędzia
Twojego pokoju,
abyśmy siali miłość
tam, gdzie panuje nienawiść;
wybaczenie,
tam, gdzie panuje krzywda;
jedność:
tam, gdzie panuje zwątpienie;
nadzieję,
tam, gdzie panuje rozpacz;
światło,
tam, gdzie panuje mrok;
radość,
tam, gdzie panuje smutek.
Spraw abyśmy mogli, nie tyle szukać pociech co pociechę dawać;
nie tyle szukać zrozumienia,
co rozumieć;
nie tyle szukać miłości,
co kochać;
albowiem dając otrzymujemy;
wybaczając zyskujemy przebaczenie;
a umierając, rodzimy się do wiecznego życia, przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.
Do kogo mówisz, do kogo się uśmiechasz święty Franciszku? Tu ludzi nie ma wiatr szumi, a w drzewach ptaszki śpiewają i słychać tylko twój głos. Są to słowa jednej z piosenek napisanych z myślą o Franciszku. Jego postawa życiowa, wciąż tchnie świeżością mimo upływu tylu wieków. W Polsce można znaleźć wspólnoty żyjące ideałami świętego Franciszka. Do nich należy m.in. oaza bernardyńska szerząca pokój i dobro pośród młodych ludzi. Droga Franciszka z Asyżu nie wydaje się być łata szczególnie dzisiaj, gdyż materializm i wszelkie dobra tego świata przysłaniają nam to co dla człowieka powinno być najważniejsze: miłość i ubóstwo.
