Mojżesz na Synaju otrzymał kamienne tablice, na których wyryte były przykazania. Razem było ich dziesięć. Pierwsze trzy dotyczyły Boga. Z kolei pozostałe relacji i stosunku do drugiego człowieka. Wydarzenia te miały na Synaju (góra, która obecnie znajduje się w Egipcie) przed naszą erą. Dekalog dziesięciu przykazań stanowi do dziś fundamentalne normy prawne oraz etyczne. Ma on charakter ponadczasowy, a także uniwersalny.

Rzekł nadto Pan do Mojżesz: Tak powiesz Izraelitom: Wy sami widzieliście, że z nieba do was przemawiam. Nie będziecie sporządzać obok Mnie bożków ze złota nie będziecie czynić . Uczynisz mi ołtarz z ziemi i będziesz składał na nim twoje całopalenie, twoje ofiary biesiadne. Wj ( 20, 23- 25).

Przykazania te rozpoczynają słowa: Jam jest Pan Bóg twój, który Cię wywiódł z ziemi egipskiej z domu niewoli. Skierowane są one do narodu izraelskiego będącego wcześnie w niewolnictwie Egipcjan.

Pierwsze przykazanie w dekalogu dotyczy zakazuje czczenia innych bożków oprócz Jahwe. Przykazanie to jest nader aktualne w życiu dzisiejszego człowieka. Bóg wymaga aby On był najważniejszy w każdej ludzkiej egzystencji. Niejednokrotnie zdarza się tak ,że człowiek ma inne priorytety w życiu niż podtrzymywanie relacji z Bogiem i uznanie jej jako najważniejszej. Obecne czasy pokazują nam, że konsumpcjonizm oraz konformistyczny styl życia są ważniejsze od spraw Bożych. Za cel życiowy niejednokrotnie obierane są kwestie związane z posiadaniem rzeczy materialnych. Człowiek obierając sobie zdobycie bogactw tego świata pozbawia się życia związanego z wartościami duchowymi, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania. Zbyt duże oddanie się temu światu jest ryzykiem pozbawienia się relacji i dialogu z Bogiem. Podporządkowanie się pierwszemu z przykazań warunkuje przyjęcie pozostałych ustanowionych przez Boga.

Kontynuacją pierwszego przykazania jest trzecie, które dotyczy obchodzenia dnia świętego. Przyjęcie Boga jako najważniejszego priorytetu w życiu wiąże się również z oddawaniem mu czci poprzez praktykowanie wiary, gdyż ona bez uczynków jest martwa. Niezmiernie ważne jest to aby w życiu codziennym praktykować regularnie modlitwę, która jest czasem spędzonym z Bogiem oraz dialogiem. Pomaga nam w pędzie życia zastanowić się nad nim, spojrzeć we wnętrze swojego serca. Kościół poprzez sprawianie najświętszych sakramentów daje wiernym siłę duchową do wiernego dążenia ku życiu wiecznemu. Te drogie wskazówki przyczyniają się do jedności oraz tworzenia wspólnoty prawdziwe chrześcijańskiej, która swym zasięgiem wychodzi również poza Kościół ujęty jako instytucja. Źle rozumiana niezależność oraz samodzielność doprowadziła do zapomnienia tego, że człowiek jako istota społeczna swoje spełnienie osiąga wówczas, gdy przebywa z innymi ludźmi. W Kościele mówimy o wspólnocie.

Czwarte przykazanie dotyczy oddawania należnej czci swojemu ojcu oraz matce. Niezależność i wypływająca z tego chęć szybkiego usamodzielnienia się doprowadziło do tego, że niejednokrotnie młodzi ludzie szybko opuszczają dom zrywając całkowicie kontakt ze swoimi rodzicami. Dorosłość, źle rozumiana powoduję, że młody człowiek dopuszcza do zerwania więzi z rodzicami, uważając je jako bezużyteczne i niepotrzebne. Nieudolne relacje z rodzicami oraz nie okazywanie szacunku na co dzień jest zjawiskiem wciąż aktualnym. Szacunek rodzicom należy się choćby z racji, tego że starali nas się wychować i nauczyć życia w miarę swoich możliwości jak najlepiej. Z tego przykazania płynie jeszcze jeden obowiązek, który ma wymiar duchowego posłannictwa wobec poszczególnych członków w rodzinie. Każdy z nich ma obowiązek troszczenia się o jej wzrost duchowy, aby ona jako podstawowa komórka społeczna była odbiciem Świętej Rodziny z Nazaretu.

Piąte przykazanie dekalogu jest treściowo bardzo krótkie i mówi ono o nie zabijaniu. Przykazanie to często zostaje łamane. W nim widać głęboki szacunek do życia ludzkiego, które dane jest nam przez Boga i tylko przez Niego może nam ono zostać odebrane, dlatego wszelka eutanazja, aborcja jest niedopuszczalna. Godzi ona w naturalne prawo jakim jest prawo każdego do życia. Przykazanie to możemy również odnieść do wszelkiego rodzaju uzależnień wypływających z brania przez człowieka używek. Należą do nich: narkotyki, papierosy, a także alkohole. Ostatnio bardzo częstym zjawiskiem stało się picie alkoholu i palenie papierosów przez nastolatków mających nawet po 11 i 12 lat. Niejednokrotnie osoby, które w okresie dorastania zaczęły się uzależniać od używek przed skończeniem 18 lat są już trwale poszkodowane na zdrowiu psychicznym oraz fizycznym. Często są to ludzie będący po odwykach, którzy mają doświadczenia nie koniecznie dobre i adekwatne do swojego wieku. Doświadczenia te nie pozwalają w dorosłym życiu na prawidłowe funkcjonowanie.

Wszelkiego rodzaju używki do których możemy zaliczyć: narkotyki miękkie oraz twarde, alkohol i przemysł tytoniowy wpływają destruktywnie na społeczeństwa. Prowadząc do chorób cywilizacyjnych. Jedną z nich są nowotwory. Powszechną chorobą spotykaną u alkoholików jest choroba związana z uszkodzeniem wątroby. Do chorób przyczyniają się stresy, które towarzysząc człowiekowi przez dłuższy czas wpływają niekorzystnie na organizm. Stosownie dla relaksu używek i chęci oderwania się od tego co boli i przynosi trudność staje się coraz bardziej widocznym zjawiskiem, które ciężko jest powstrzymać. Tak naprawdę człowiek zapomina, że to za czym tęskni związane jest z wartościami wyższymi, które należy zaspokoić w pierwszym rzędzie. Przykazanie to Bóg dał po to aby pamiętać, że życie jest darem jaki otrzymał człowiek od swojego Stworzyciela i tylko On ma prawo zabrania go. Stąd wypływa szacunek wobec każdego życia zarówno tego jeszcze nie narodzonego jak i tego, które chyli się już ku śmierci.

Kolejnym przykazaniem zapisanym w dekalogu brzmi nie cudzołóż. Bóg szczególnie w tym przykazaniu chce zwrócić uwagę na sferę seksualną człowieka. Jest to przykazanie, które coraz rzadziej jest przestrzegane w związku, ze źle rozumiana wolnością człowieka. Tak naprawdę nieprzestrzeganie jego wynika z własnego egoizmu i chęci zaspokojenia własnych namiętności. Nie modne stało się zachowywanie tych zasad, które związane są z czystością przed małżeńską oraz z zakładaniem rodziny. Doświadczenie życia seksualnego przez nastolatków stało się czymś niemal normalnym. Media promują styl, który przedstawia człowieka młodego jako posiadającego świadomość seksualną a co za tym idzie również świadomość potrzeb seksualnych. Seks reklamowany jest jako nic szkodliwego wręcz przeciwnie ma pomóc pozbyć się stresu, rozluźnić oraz zaspokoić nasze fizjologiczne potrzeby. Za normalność uważa się zdradę, która wynika z niedopasowania się partnerów seksualnie lub znalezienie bardziej atrakcyjnego partnera, który lepiej potrafi zaspokoić nasze potrzeby. Seksualność, która źle jest rozumiana skierowana jest tak naprawdę przeciwko nam. Częsty seks prowadzi do wielu chorób, zmiana partnerów grozi rykiem zachorowania na chorobę AIDS, która stała się epidemią ubiegłego stulecia. Patrzenie tylko na wymiar seksualny człowieka prowadzi do jego zubożenia i sprowadzenia go wyłącznie do sfery fizycznej. Nie bierze się pod uwagę uczuć oraz tak bardzo ważnego wymiaru duchowego, który powinien łączyć mężczyznę wraz z kobietą. Rozwiązłe życie rujnuje rodziny. Sprowadza cierpienie oraz traktowanie ludzi przedmiotowo. Ważnym jest aby te przykazanie nadal było traktowane poważnie, bo Bóg który ustanowił to przykazanie wie jak człowiek potrafi w swojej naturze być grzeszny.

Nie kradnij jest kolejnym przykazaniem, które nakazuje nie brać żadnej rzeczy, która nie należy do ciebie. Odnosi się ono do małych kradzieży jak i tych planowanych na większą skalę. Wzbogacenie się kosztem drugiego człowieka jest niedopuszczalne. Dzisiaj można zobaczyć jak wiele osób w sposób nieuczciwy chce żyć. Częste żerowanie na kimś, oszustwa pieniężne oraz podatkowe stają się czymś oczywistym. Nie budzą większych sprzeciwów. Strach dzisiejszych ludzi jak tak silny, że prowadzi najczęściej do bezsilności.

W przykazaniu ósmym widoczna jest kontynuacja siódmego, a dotyczy ono zakazu mówienia przeciwko bliźniemu rzeczy nieprawdziwych. Postępowanie nieuczciwe wobec bliźniego godzi w jego powołanie. Wszelkie wypowiadane oszczerstwo i kłamstwa, które mogą doprowadzić nawet do zrujnowania komuś życia są niedopuszczalne. Najbardziej niebezpieczni mogą być ludzie piastujący bardzo ważne stanowiska często związane z władzą. Ich nieuczciwość wobec swoich pracowników może doprowadzić do szkód mających wymiar społeczny i szkodzącym większej liczbie osób. Dobrym przykładem będzie w tym przypadku medycyna, która w naszym stuleci jest dyscypliną naukową bardzo dobrze rozwiniętą. Lekarze niejednokrotnie podejmując decyzję nie wiedzą jak się mają do końca zachować. Jaki podjąć wybór w przypadku powiadomienia osoby chorej o skutkach schorzenia na jakie zapadł. Lekarze w dobrej wierze często okłamują pacjenta, usprawiedliwiając się wyborem mniejszego zła. Ludzie często potrafią wymknąć się od prawdy, która często wydaje się być szkodliwa wobec drugiej osoby. Łatwo jest obrać sobie takie założenia, które wybiera sobie takie sytuacje, gdzie kłamstwo może być dopuszczone, bo nikomu nie zaszkodzi. Prawdę można sprowadzić ją do pojęcia względnego, żeby móc dostosować ją do każdej sytuacji. W ten sposób bardzo łatwo jest się usprawiedliwić. Teoria twierdząca, że uczciwość nie popłaca stosowana jest przez ludzi, którzy wybrali łatwiejszą drogę.

Dziewiąte i dziesiąte przykazanie z dekalogu dotyczą tego, aby nie pragnąć żony ani rzeczy, która jest własnością innego bliźniego. Przykazanie to odnosi się do zazdrości, która często rodzi się w wyniku posiadania lepszej rzeczy przez kogoś innego. To ciągłe porównywanie się z innymi w posiadaniu dóbr np. lepszego domu, lepszego wykształcenia, posiadania większego majątku, lepiej płatnej posady. Niekiedy zazdrość może doprowadzić do czynów, które doprowadzą do zniszczenia czyjegoś mienia. Zdarzają się wypadki, gdzie wypowiadanie swoich zdań może wpłynąć i postawić kogoś przed innymi w złym świetle. Oba te przykazania wpływają bezpośrednio nie tylko na czyny, ale przede wszystkim na myśli, z których może zrodzić się pomysł na haniebny czyn. Zazdrość prowadzi do pożądania i chęci zawładnięcia czyjąś rzeczą, a także jest powodem zawiści jaka powstaje między ludźmi.

Mojżesz rzekł do ludu: Nie bójcie się! Bóg przybył po to, aby was doświadczyć i pobudzić do bojaźni przed sobą , żebyście nie grzeszyli. Lud stał ciągle z daleka, a Mojżesz zbliżył się do ciemnego obłoku, w którym był Bóg. Wj ( 20, 20 - 21).

Dziesięć przykazań pochodzących z przed naszej ery nie straciły do tej pory na aktualności. Swoje miejsce odnajdują we właściwy sobie sposób również i dzisiaj. Przestrzeganie przykazań, które dał nam Bóg nie ma na celu nas zniewolić czy unieszczęśliwić. Są po to, by człowiek, który narażony jest na pokusy tego świata miał jasną świadomość granic, których nie może przekroczyć. Wprowadzenie w życie tych zasad przez każdego ułatwiło by rozwiązywanie problemów i większy szacunek wobec siebie