Polemiki oraz dyskusje związane z eutanazją są nadal żywo podejmowane przez zainteresowanych tym problemem. Rozwój medyczny doprowadził do tego, że ostatnie lata pokazują zupełnie nowe zagadnienia dotyczące problemu eutanazji, dlatego ważne jest, aby zostały przedstawione wyjaśnienia norm etycznych. Człowiek nie posiada żadnego prawa o decyzji życia człowieka, gdyż to nie jest zgodne z prawem Bożym. Narusza ono niezbywalne oraz fundamentalne prawo każdego człowieka do życia. Wobec każdego człowieka Bóg ma określony plan, dlatego życie stanowi dar mający przynosić owoc obfity w jego ziemskim bytowaniu, który osiągnie doskonałość tylko w trakcie życia wiecznego. Wszelkie świadome targnięcie się na czyjeś życie jest zabójstwem. Samobójstwo wtedy, gdy człowiek targa się sam na własne życie jest także znakiem odrzucenia miłości Bożej oraz miłości względem siebie. Czyn ten jest zaprzeczeniem wobec instynktu dla życia. Można też nazwać ucieczką od sprawiedliwości oraz miłości do bliźniego. Są sytuacje, które łagodzą lub eliminują zupełnie winę, tak jest przypadku chorób psychicznych. Ważne jest ciągłe podkreślanie niemocy i bezprawia o decydowaniu uśmiercania ludzkiej istoty. Nie ma znaczenia czy jest to życie człowieka dopiero poczętego czy też staruszka, czekającego na śmierć. Pius XII kiedyś tak odpowiedział grupie lekarzy, która zadała mu pytanie, które brzmiało: Czy religia oraz zasady moralne zezwalają lekarzowi oraz choremu uśmierzyć ból i pozbawić go przy tym wszelkie świadomości za przyczyną lekarstw, które narkotyzują? Papież odpowiedział twierdząco, że można, gdy nie ma żadnych środków oraz w innych okolicznościach nie wpłynie to kolejno na wypełnienie obowiązków religijnych oraz moralnych. Jasnym jest to, że w razie śmierci, która nie jest zamierzona, ale rozumna przyczyna nie powoduje narażania jej na niebezpieczeństwo, lecz jedynie na uśmierzenie bólu, poprzez środki mające je znieczulić, jakie posiada medycyna. Bez ważnej ku temu przyczyny nie należy pozbawiać umierającego własnej świadomości. Zjawisko eutanazji na całym świecie stanowi poważny problem. Spotkania oraz dyskusje nie przynoszę w tej kwestii konkretnych rozwiązań, gdyż wszystko uzależniane jest od punktu widzenia konkretnej osoby i jej osobistych argumentów. Wszystko jest zależne od danego człowieka. Spory etyków, filozofów, moralistów polityków dotyczące tego tematu będą trwać, gdyż każdy z tych osób przedstawia argumenty wywodzące się z tej płaszczyzny dyscypliny naukowej, którą prezentuje. Wydaje się, że najważniejszym głosem w tej dyskusji powinno być fundamentalne prawo do życia każdej jednostki, które powinno stać pomad prawem decydowania o sobie. Choć eutanazja wiąże się zawsze z ogromnym cierpieniem osoby, którą dotyka, to wciąż zapomina się o tym, że cierpienie to można zaliczyć do daru z siebie innym. Cenne staje się świadectwo życia osoby cierpiącej, która z godnością przyjmuje swoje cierpienie, wydawałoby się, że nikomu niepotrzebne, ale ludzie naszego wieku potrzebują świadectwa, bo człowieka zawsze będzie pociągało swym przykładem, co jest niekiedy bardzo trudne i ponad ludzkie siły.
