Marc Chagall to jeden z najwybitniejszych, najbardziej utalentowanych malarzy i grafików na kontynencie europejskim. Z pochodzenia jest Rosjaninem, który osiadł we Francji i tam powstały jego największe dzieła.
Chagall zasłynął jako autor jednego, ciągle powtarzającego się motywu, mianowicie postaci skrzypka. Zaskakujące jest to, że ów skrzypek zawsze pojawia się na obrazach jako element poboczny, bardzo często chwytywany był w chwili lotu. Przesłania dzieł Chagalla zmieniały się - raz miały smutny, raz wesoły wydźwięk, ale postać skrzypka była wciąż niezmienna. Na wyżyny została ona wyniesiona w obrazie "Gody" z 1909 roku, gdzie przewodzi procesji weselnej. Aby zrozumieć doniosłość takiej hierarchii, należałoby zgłębić warunki życia społeczności, w tym żydowskiej, w Rosji dwudziestego wieku. Fascynacja skrzypkami u Chagalla wzrastała stopniowo, od lat trzydziestych byli nimi na obrazach już nie tylko ludzie, ale i zwierzęta.
Motyw skrzypka pojawił się w 1913 roku, kiedy to powstał pierwszy obraz zatytułowany "Skrzypek". Malowany techniką olejną na płótnie, ukazał się po raz pierwszy w studiu La Ruche w Paryżu. W tym czasie Chagall starał się przelać na płótno wszystko to, co pamiętał z Rosji. Kubistyczny obraz jawi się jako efekt wspomnień malarza i z góry wiadomo, że w sposób jasny i nie pozostawiający wątpliwości realizuje zamysł autora.
Kolejnym obrazem utrzymanym w tym klimacie jest "Zielony Skrzypek" powstały w 1923 roku. Obraz, namalowany również farbami olejnymi, przedstawia, na tle ciemności nocy, ogromną postać skrzypka, zwracającego uwagę swoją zieloną twarzą. Chwilami odnosi się wrażenie, że jest to duch, istota nadprzyrodzona. Zza głowy skrzypka unosi się anioł o złotej barwie, co buduje mistyczną atmosferę wokół obrazu. W dole widnieje, jakby widziana z lotu ptaka, Ziemia. Na niej zarysowują się dachy domów, wieża kościoła, gdzieniegdzie drzewa oraz trzy niewielkie ludzkie postacie.
Po upływie dziesięciu lat obraz ten powstał w nowej, lecz nieco pozbawionej owej mistycznej otoczki, formie. Skrzypek unosi się w próżni a nie na tle okrągłej Ziemi. Zamiast złotego anioła, Chagall namalował zwykłego człowieka. Również niewielkie postaci na dole obrazu zniknęły, a na ich miejscu pojawił się mężczyzna trzymający jakieś narzędzie w ręce. Zmieniło się również ogólne wrażenie, jakie odbiorca odnosi podczas oglądania obrazu. Nastrój jest bardziej spokojny i mniej tajemniczy, niezwykły i groźny. Wpłynął na to inny dobór postaci, inna sceneria i użycie łagodniejszych barw. Interpretacja tego może być dwojaka: albo wspomnienia odeszły w niepamięć, albo wyjaśniły się zagadkowe wydarzenia z dawnych lat. Jedno jest natomiast niezaprzeczalnie pewne, mianowicie to, że pozycja samej postaci skrzypka nic się nie zmieniła i nadal pozostała równie ważna jak wcześniej.
Analiza dwóch powyższych dzieł świadczy o tym, że dzieciństwo i młodość spędzone w Rosji odcisnęły niezatarte piętno na twórczości Chagalla. Interpretując jego obrazy, trzeba zatem wziąć pod uwagę całe tło społeczno - historyczne, które kształtowało życie w Rosji, jaką pamiętał sam malarz.
