,,Portret córki artysty, Marii Woźniakowskiej" został namalowany przez Henryka Rodakowskiego w 1891 roku.
Jest to olej na płótnie o 119,5 cm x 85 cm z sygnaturą w prawym dolnym rogu.
Henryk Rodakowski (1823-1894), to wybitny polski , XIX -wieczny portrecista .Studia malarskie odbywał w Wiedniu , a od 1846 w Paryżu. Był tam związany z działalnością Hotelu Lambert . Oprócz portretów malował także sceny historyczne. Jednak mistrzostwo osiągnął w portrecie psychologicznym. Jego styl cechowała wytworność i subtelność .
Inne, ważniejsze prace Rodakowskiego to: ,,Portret matki artysty" (1853), ,,Portret generała H. Dembińskiego (1852), ,,Portret L. Kaplińskiego" (1862), ,,Portret brata Maksymiliana" (1863), ,,Portret Leonii Blühdorf" (1871).
,,Portret córki artysty, Marii Woźniakowskiej" to oczywiście , jak wskazuje sam tytuł realistyczny portret urodzonej w 1863 roku córki malarza. Przejęła ona nazwisko po swym mężu Marcjanie Woźniakowskim, którego poślubiła w 1892 roku. Maria Woźniakowska była autorką wspomnień o swym wybitnym ojcu , pod tytułem ,, Mój ojciec Henryk Rodakowski.
Portret jest naturalnych rozmiarów, przedstawia stojącą , zamyśloną kobietę ubraną w piękną białą suknię. Jej głowa jest skierowana delikatnie w prawą stronę , podczas gdy reszta ciała delikatnie skłania się ku lewej stronie. Jej głowę zdobią ciemne włosy , spięte prawdopodobnie z tyłu głowy. Twarz jest być może smutna , prawie zastygła w zamyśleniu. Widzimy tylko prawe ucho , które ozdabia delikatny kolczyk. Prawe ramię zostało osłonięte czarną tkaniną, swobodnie leżący materiał jest przytrzymywany prawą pięknie zarysowana , nieosłoniętą rękawiczką dłonią. Natomiast lewa dłoń jest osłonięta brązowa sięgającą łokcia rękawicą , kobieta trzyma w niej kilka różowych i czerwonych róż. Jej dekolt zdobi, zwisający na łańcuszku wisiorek . Kobieta nie jest pięknością , jednak zarówno twarz, jak i całe ciało są proporcjonalne. Obraz jest skomponowany w klasyczny sposób , postać stanowi centrum obrazu, ciemne tło nakazuje uwadze skupić się wyłącznie na postaci kobiety.
Kolory na obrazie są stonowane, dominują odcienie bieli i czerni oraz kolory ludzkiego ciała, linia na obrazie jest płynna i subtelna. Światło jest skierowane z góry , perfekcyjnie został zastosowany efekt światłocienia. Cały obraz jest stonowany , nie ma tu żadnej krzykliwości. Mistrzowsko została oddana faktura , połyskliwego materiału sukni, a także drapowania okolice ozdabiających okolice dekoltu falban.
Ten mistrzowsko namalowany portret był ostatnim , który wyszedł spod pędzla Rodakowkiego, został on wykonany w wiedeńskiej pracowni innego malarza , przyjaciela Rodakowskiego, Tadeusza Ajudkiewicza .
