WOLFGANG AMADEUS MOZART(1756-91)- kompozytor austriacki, syn Lepolda Mozarta, jeden z trójki klasyków wiedeńskich. Uchodzi za jednego z najwybitniejszych kompozytorów w dziejach muzyki. Dom Mozarta był pełen tradycji muzycznych. Począwszy od 6-ego roku życia koncertował wraz z ojcem Leopoldem i siostrą Anną Marią. Posiadł umiejętność gry na klawesynie, fortepianie, klawikordzie, organach oraz skrzypcach. Na tych instrumentach grywał na dworach cesarskich, królewskich i w salonach arystokratycznych na terenie całej Europy. W l. 1769-77 i 1779-81 ,kiedy pełnił funkcję koncertmistrza kapeli arcybiskupiej w Salzburgu, odbywał także wiele podróży do Włoch, Wiednia, Paryża, Monachium, Mannheimu. Od 1781 r. przebywał na stałe w Wiedniu, gdzie został mianowany w 1787 r. kompozytorem cesarskim. Twórczość Mozarta jest traktowana w dziejach muzyki jako zjawisko szczególne i wyjątkowe. Zawiera w sobie cechy tradycji muzyki niemieckiej i włoskiej. Składają się na nią wszystkie ważniejsze wówczas formy i gatunki muzyczne. Muzyka dramatyczna Mozarta to: opery seria, buffa (komiczne) oraz sinspiele. W operach seria widoczny jest wpływ zdobyczy szkoły neapolitańskiej (Idomeneo, re di Creta-1781,Mitridate, re di Ponto-1770, La clemenza di Tito-1791).Opery buffa początkowo w stylu włoskim ,z krótkimi motywami(Lafinta semplice, Lafinta giardiniera), później z większą rolą orkiestry i partii zespołowych(Wesele figara, Don Giovanni). Don Giovanni został określony przez Mozarta mianem "drama per giocoso", z racji na przeplatanie się wątków komicznych z tragicznymi. Do gatunku sinspielu należą: Bastien und Bastienne-1768, Uprowadzenie z seraju- 1782 oraz Czarodziejski flet-1791.Dla twórczości instrumentalnej najważniejsze są formy cykliczne, głównie symfonie (49), m.in. D-dur "Paryska", C-dur "Linzka", D-dur "Haffnerowska", D-dur "Praska", a przede wszystkim trzy ostatnie z 1788 r.: Es-dur, g-moll, C-dur "Jowiszowa". W sonatach (19) ,koncertach fortepianowych (28), sonatach skrzypcowych (33) oraz w kilkunastu koncertach na inne instrumenty przyjął Mozart cykl sonatowy 3-częściowy.Z kolei w kwartetach smyczkowych (23) , a zwłaszcza tych późniejszych, zastosował cykl 4-częściowy (z menuetem).Mozart skomponował oprócz wyżej wymienionych utworów m.in.: fantazje, wariacje, ronda , 6 kwintetów smyczkowych,2 kwartety i 8 triów fortepianowych, divertimenti, serenady(11) m.in. popularna Eine kleine Nachtmusik G-dur, msze(m.in. Requiem d-moll- dokończone przez ucznia F.X. Süssmayra, Missae solemnis c-moll i C-dur, Msza koronacyjna) motety, nieszpory, litanie, pieśni. Katalog kompozycji Mozarta został opracowany przez L. von Köchela (Köchel-Verzeichnis = KV). Nowe wydanie zbiorowe dzieł Mozarta (w planie 120 t.) ukazuje się w Salzburgu począwszy od roku 1955. Cennym źródłem wiedzy o życiu i twórczości Mozarta jest jego korespondencja , która na język polski została przełożona przez I.Dembowskiego w 1991.
MAURICE RAVEL(1875-1937)- kompozytor francuski. Studia odbywał w konserwatorium paryskim pod kierunkiem znanych wykładowców , jak np. Ch.Bériot. W l.1922-32 koncertował w Europie i USA dyrygując swymi kompozycjami. W swej twórczości, nawiązującej do impresjonizmu, atonalizmu, jazzu(wzorem Gershwin), egzotyki i folkloru, ukształtował własny styl charakteryzujący się wyrafinowaną wrażliwością zarówno dźwiękową , harmoniczna, jak i rytmiczną, mistrzostwem instrumentacji, umiejętnością zobrazowania ironii za pomocą muzyki. Do najważniejszych kompozycji należą: utwory orkiestrowe: Rapsodia hiszpańska, Walc, Boléro; kameralne: Trio fortepianowe A-dur oraz Kwartet smyczkowy F-dur ; na fortepian solo: Jeux d'eau-Igraszki wody, Miroirs-Zwierciadła, Gaspard de la nuit, Le tombeau de Couperin; opery: Godzina hiszpańska, Dziecko i czary; balet: Dafnis i Chloe.
