Fizykalizm jest jednym z postulatów neopozytywistycznej filozofii, dążący do wprowadzenia języka fizyki do wszystkich nauk, zwłaszcza nauk empirycznych, opartych na doświadczeniu.
Konsekwentny fizykalizm stanowi próbę rozwiązania problemu kolorów. Słowa, które oznaczają kolory fizykalista traktuje jak wyrażenia zastępcze. Są używane nie tylko jako nazwy pojęć, ale bardziej jako symbole. Symbole te wskazują na rodziny oraz związki pojęć odnoszących się do fizycznych własności, takich jak np. częstotliwość oraz skład światła.
Fizykalizm posiada jednak liczne wady. W swoistym zadaniu poznawczym, takim jak wyjaśnianie natury kolorów fizykalizm nie znajduje realizacji, nie daje odpowiedzi na nurtujące pytania. Chociaż, w myśl fizykalizmu nazwy kolorów zostaną uznane wyłącznie za symbole, które wskazują fizykalne właściwości rzeczy, to jednak kolory, będące przedmiotem naszego doświadczenia mają zupełnie inne właściwości aniżeli związki łączące symbole. Kolory w ludzkim doświadczeniu zachowują się inaczej niż symbole.
Zredukowanie kolorów wyłącznie do fizycznych właściwości zakłada, iż jedyną istotną nauką traktującą o rzeczach jest fizyka. Należy jednak pamiętać, że istnieje całe mnóstwo nauk, używających różnych nazw własności i obiektywnie je interpretujących, nie próbując sprawdzać, czy jest możliwe nadanie im fizycznej interpretacji.
Fizykalizm nie jest w stanie wyjaśnić, w jaki sposób zastępczy symbol umożliwia takie skuteczne uogólnienia empiryczne. Nie umie powiedzieć, dlaczego symbol jest taki przydatny i tak się sprawdza w dążeniu do celów życiowych wielu gatunków zwierząt oraz człowieka.
Przeciwko fizykalizmowi opowiada się zjawisko metameryzmu. Jest to zjawisko, które polega na różnym odbiorze barwy tej samej substancji barwiącej zależnie od rodzaju światła, w którym oglądana jest dana substancja barwiąca. Zjawisko metameryzmu szczególnie ujawnia się wtedy, gdy dwie substancje barwiące oglądane w tym samym oświetleniu (np. dziennym) odczytywane są jako zbliżone barwą do siebie, zaś w innym oświetleniu (np. żarówki), z powodu ich różnego metameryzmu, jako różniące się między sobą. Fizjologia wyjaśnia, iż na to, jaki widzimy kolor nie wpływa częstotliwość światła, jakie pada na siatkówkę, ale od proporcji, w której są pobudzane w siatkówce komórki odpowiedzialne za odbiór niskich, średnich oraz wysokich częstotliwości świetlnych fal. Przedmioty, dzięki którym pobudzane są te komórki w identycznej proporcji posiadają taki sam kolor. Zjawisko metameryzmu występuje przy określonych warunkach oświetlenia danych przedmiotów, gdyż każde przekształcenie charakterystyki światła może spowodować zaburzenie proporcji.
Stanowisko fizykalistyczne ma problemy z podaniem natury barw, toteż rozpatruje się inne interpretacje tego zagadnienia. Można wymienić te najważniejsze spośród nich:
1. Barwy to wewnętrzne własności rzeczy, które mogą być zredukowane do ich właściwości fizycznych.
2. Barwy to wewnętrzne własności rzeczy, które nie mogą być redukowalne do ich właściwości fizycznych.
3. Barwy stanowią dyspozycje rzeczy do przekształcania światła, są więc własnościami mającymi charakter dyspozycji i będące relatywnymi do właściwości światła.
4. Barwy stanowią dyspozycje rzeczy do powodowania konkretnych skutków fizjologicznych u istot żywych posiadających odpowiednią budowę układu nerwowego oraz narządu wzroku.
5. Barwy stanowią dyspozycje układu nerwowego u istot, które postrzegają barwy.
6. Wśród aspektów barw mogą być takie, które mają oparcie w wewnętrznych właściwościach rzeczy, lub takie, które mają oparcie na dyspozycji układu nerwowego.
7. Barwy to właściwości układów, które są złożone z rzeczy oraz spostrzegających podmiotów, kryterium podobieństwa barw ma charakter sytuacyjny i relacyjny.
8. Barwy to właściwości, które są konstruowane kulturowo, to dany język decyduje
o tożsamości oraz podziale barw.
Każda z tych interpretacji może być prawdopodobna, toteż żadnej nie można wykluczyć. Nie mniej problem poznania natury barw wciąż pozostaje bez jednej, konkretnej
i pewnej odpowiedzi.
