Genetivus possesivus - występuje jako orzecznik przy czasownikach esse, fieri. Podmiotem w zdaniu staje się infinitivus: stulti est ridere śmiech jest oznaką głupca.
Genetivus qualitatis - pełni funkcję przydawki przymiotnej i zawsze występuje w towarzystwie przymiotnika (liczebnika lub zaimka): vir tantae eloquentiae mąż o tak wielkim darze wymowy. Dopełniacz jakości może również występować po słowie esse: exercitus Caesaris decem legionum fuit wojsko Cezara liczyło 10 legionów.
Genetivus quantitatis - dopełniacz ilości lub treści (materiae) stosuje się po a) rzeczownikach i przysłówkach oznaczających ilość np.: plenus frumentii pełen zboża, satis audaciae dosyć zuchwałości; b) liczebnikach i zaimkach, które oznaczają ilość, a także po comparatiwach i superlatiwach tzw. genetivus partitivus np.: septem earum siedem z nich; minor fratrum młodszy z braci; optimus omnium najlepszy ze wszystkich.
Accusativus duplex - biernik dopełnienia i orzecznika występuje po czasownikach: apello, nomino, voco - nazywam puto, habeo, iudico - uważam za, eligo, creo, declaro - wybieram, efficio, facio, reddo - czynię, tworzę itp. Podwójny accusativus występuje przy niektórych czasownikach np.: posco aliqem aliquid - żądam czegoś od kogoś, edoceo aliquem aliquid - uczę kogoś czegoś, celo aliquem aliquid - ukrywam coś przed kimś.
Romani regem Tarquinium Superbum apellaverunt Rzymianie nazwali króla Tarkwiniusza Pysznym.
Ablativus comparationis - narzędnik porównania mówi o tym, że ktoś lub coś ma jakiejś cechy więcej niż ktoś, coś innego. Osoba lub rzecz, na której niekorzyść wypada porównanie wyrażona jest narzędnikiem np.: nivecandidior bielszy od śniegu; aere perennius trwalsze od spiżu.
Ablativus loci - odpowiada na pytanie gdzie? i może występować rzeczownik locus w abl. z jakimkolwiek przymiotnikiem np.: loco idoneo w odpowiednim miejscu; nazwy własne z przydawką totus np.: tota Italia w całej Italii; nazwy miast występujące w I i II deklinacji w liczbie mnogiej, a także w III deklinacji singulare tantum np.: Athenis w Atenach, Carthagine w Kartaginie. Można jednak spotkać wyrażenia przyimkowe z in, pomimo użycia wyrazów locus i totus.
Ablativus temporis - odpowiada na pytanie kiedy? często stoi przy nim przyimek in, np. in pugna w walce, in iuventute w młodości. Bez przyimka stosuje się a) rzeczowniki oznaczające czas: annus, tempus, mensis, dies, hora, vigilia; b) rzeczowniki określone przydawką, np. extrema senectute, bello Punico primo; c) oraz określenia, które odpowiadają na pytanie przez jaki okres czasu? Diebus sex oppidum obsidebatur Miasto było oblegane przez sześć dni.
Dativus possesivus - celownik posiadacza występuje przy czasowniku esse i oznacza osobę, która jest w posiadaniu czegoś. Podmiotem gramatycznym takiego zdania jest rzecz , która jest posiadana, natomiast podmiotem logicznym rzeczownik wyrażony datiwem np.: Tibi multi libri sunt Ty masz wiele książek; Mihi nomen est Felix Mam na imię Felix.
Dativus commodi - celownik, który wyraża osobę lub rzecz, na której korzyść wypada dana czynność .
Dativus commodi występuje jako dopełnienie czasowników, które w języku łacińskim mają inną od polskiej rekcję np.: persuadeo alicui - namawiam kogoś; medeor alicui - leczę kogoś; studeo alicui rei - staram się o coś, przykładam się do czegoś; metuo alicui - boję się o kogoś; caveo alicui - czuwam nad kimś.
Dativus incommodi - wyraża osobę lub rzecz, na której niekorzyść odbywa się dana czynność np.: insidior alicui zasadzam się na kogoś. Dativus incommodi lub commodi może być dopełnieniem czasowników, które są złożone z przyimków: ad, ante in, inter, ob, post, prae,sub, super, np. obesse alicui szkodzić komuś, praeesse rei publicae stać na czele państwa.
