Powieść Nałkowskiej "Granica" jest studium natury ludzkiej. Koleje losu głównego bohatera tak są przedstawione, by mogły one symbolizować drogę wielu młodych ludzi, marzących jednocześnie o karierze stanowiskach i zachowaniu swych szlachetnych ideałów. Nałkowska śledzi z czytelnikiem przyczyny upadku moralnego Zenona zarówno od strony psychologicznej- sygnalizując nam zmiany, jakie się dokonały we wnętrzu jej bohatera, jak i od strony społecznej - charakteryzując zewnętrzne otoczenie, którym Zenonowi przyszło żyć.
Widzimy początkowo zakłamane i amoralne środowisko rodzinnej Boleborzy, które Zenon Ziemkiewicz jako młody obiecujący człowiek kontestuje i krytykuje. Buntuje się wewnętrznie zarówno przeciwko słabości i małości własnego ojca, oszukującego matkę, jak i konserwatyzmu panującego w całym tym towarzystwie.
Jednak już wkrótce okazuje się, że Zenon jest zbyt słabą podatną na wpływy otoczenia jednostką, by realizować swój plan uczciwego życia. Prywatnie upodobnia się do ojca, zdradza zonę z prostą dziewczyną, która w efekcie zapada na chorobę psychiczną z powodu usunięcia niechciane przez Zenona ciąży. Ziembiewicz jednak nie czuje się odpowiedzialny, ani tez winny wobec swej żony.
Również w życiu zawodowym szuka pomocy u tych, którymi gardził i uzależnia się od ich pozycji. W zamian awansuje społecznie, zostaje nawet prezydentem miasta, jednak jest już tak uwikłany w skomplikowany mechanizm władzy i personalnych wpływów, że nie jest w stanie realizować swego planu naprawy rzeczywistości, ani tez podejmować żadnych samodzielnych decyzji.
Nałkowska podkreśla, że to najczęściej otoczenie zewnętrzne, środowisko z którego się wywodzi oraz ludzie, z którymi człowiek się kontaktuje determinują jego charakter. "Jest się takim, jak miejsce w którym się jest" - uświadamia sobie Zenon, który w swoich młodzieńczych planach chciał zmieniać świat. Tymczasem to on go zmienił.
Nałkowska zrezygnowała w pewnym sensie z wypowiedzenia uniwersalnej prawdy o człowieku, ponieważ zanegowała w ogóle możliwość faktycznego dojścia do absolutnej, pełnej i niepodważalnej prawdy. Ocena sytuacji, człowieka opiera się również na zewnętrznych przesłankach, one bowiem są nam dostępne w przeciwieństwie do wnętrza.
