Różnorodność postaci w „Granicy” Zofii Nałkowskiej

Problematyka powieści Zofii Nałkowskiej "Granica" koncentruje się wokół dwóch głównych problemów. Pierwszym z nich są dylematy psychologiczne i moralne bohaterów powieści. Natomiast drugi istotny element to problematyka społeczna. Otóż Nałkowska przedstawia nam prawdziwą mozaikę różnych warstw społecznych i relacje, jakie zachodzą pomiędzy ludźmi z tych warstw. Poniżej przedstawione zostaną sylwetki najważniejszych postaci w powieści.

ZENON ZIEMBIEWICZ:

Jest to główny bohater, który swoją postawą wzbudza najwięcej kontrowersji. Pochodzi ze zubożałej rodziny szlacheckiej, mieszkające j w Boleborzy. Uczęszcza do gimnazjum w pobliskim mieście. Następnie studiuje w Paryżu. Człowiek pracowity i ambitny, pilny i solidny, pragnący wiele w życiu osiągnąć, jednak bardzo kochliwy, co przysporzyło mu niemałych kłopotów w życiu. Jedną z jego kochanek była Justyna. Jej to nakazał usunąć nieślubne dziecko. Opiekował się nią, kiedy ta zapadła w chorobę po stracie dziecka. Spotykał się z Justyną nawet wtedy, gdy był już żonaty z Elżbietą. Osiągnął w życiu wiele, jednak zbiegi okoliczności sprawiają, że nagle zaczyna tracić grunt pod nogami. Zostaje oskarżony o rozkaz strzelania do demonstrujących robotników. Okaleczony przez zrozpaczoną Justynę, która oblała mu twarz kwasem w konsekwencji tego i innych wydarzeń, popełnia samobójstwo.

WALERIAN ZIEMBIEWICZ:

Ojciec Zenona. Zubożały szlachcic, który zarządza majątkiem hrabiostwa Tczewskich w Boleborzy. Człowiek lekkomyślny i nieodpowiedzialny. Nie potrafi sprostać swoim obowiązkom, które zrzuca na barki żony. Nie nadaje się do prowadzenia ksiąg rachunkowych i gospodarowania majątkiem. Jedyne, w czym jest dobry to strzelanie z dubeltówki, z którą przemierza dworskie pola. Największą jego wadą jest kochliwość. Co krok zdradza żonę ze służącymi, kucharkami, praczkami i innymi biednymi wiejskimi dziewczynami. I co krok również musi błagać żonę o przebaczenie jego wyskoków i obiecywać poprawę, gdyż ta doskonale o wszystkim wie.

ŻANCIA ZIEMBIEWICZÓWNA:

Matka Zenona, a żona Waleriana. Kobieta cicha i spokojna, która nie wadziła nikomu. Tak naprawdę to ona zarządzała majątkiem Tczewskich, gdyż jej mąż był nieudacznikiem. Dbała o swoich podwładnych i odnosiła się do nich z szacunkiem. Nigdy ich nie poniżała i nie podnosiła na nich głosu, dzięki czemu mogła żyć w przekonaniu, że wszyscy darzą ją szacunkiem. Głęboko wierzyła w Boga, wiara dodawała jej siły w codziennej pracy. Była pobłażliwa dla zachowań syna. Ale najwięcej tolerancji wykazywała dla zachowań męża, który nie stronił od alkoholu i kobiet. Ona doskonale zdawała sobie sprawę z przypadłości męża, jednak zawsze mu wybaczała jego przewinienia i romanse, licząc, że obietnice, które jej składa kiedyś się w końcu wypełnią.

JUSTYNA BOGUTÓWNA:

Jest to córka kucharki Ziembiewiczów - Karoliny Bogutówny. Dziewczyna samotna, spokojna i inteligenta, którą po śmierci matki zaopiekowała się Ziembiewiczowa, proponując jej pracę w majątku. Podczas pewnych wakacji została uwiedziona przez Zenona i od tego momentu ich losy połączyły się niechlubnie na zawsze. Została kochanką Zenona. Nosiła pod sercem jego dziecko. Niestety musiała usunąć ciążę za namową Zenona. Po tym wydarzeniu nie może się otrząsnąć i zapada w chorobę, graniczącą z utratą zmysłów. W napadzie histerii oblewa twarz Zenona kwasem. W konsekwencji tego wydarzenia i innych splotów wypadków Zenon odbiera sobie życie.

ELŻBIETA BIECKA:

Jest to przysłowiowa panna z dobrego domu. Półsierota, ponieważ ojciec zmarł gdy była dzieckiem, a matka podróżuje po Europie. Pozostaje na wychowaniu u krewnej Cecylii Kolichowskiej. Początkowo jest obojętna na wyraźne zaloty Zenona, ponieważ jest to okres, w którym jest ogromnie zakochana w Awaczewiczu - dojrzałym mężczyźnie z żoną i dziećmi. Później jednak przyjęła oświadczyny Zenona i pozostała przy nim nawet, kiedy dowiedziała się, że ten romansuje z Justyną i co więcej spodziewa się z nią dziecka. W obliczu tej sytuacji wykazuje olbrzymią tolerancję, gdyż stara się pomóc dziewczynie, gdy ta choruje z rozpaczy po stracie dziecka.

CECYLIA KOLICHOWSKA:

Mieszczanka, właścicielka kamienicy, w której wynajmowała innym lokale. Ciotka Elżbiety Bieckiej. Darzyła dziewczynę szacunkiem i zaufaniem. Dbała o jej wychowanie pod nieobecność rodziców - ojciec zmarł, a matka podróżowała po Europie. Cecylia była jednak osobą surową i zamkniętą w sobie. Niechętnie zapraszała gości i spotykała się z kimkolwiek. Była zasadnicza i surowa, byle by wszystko układało się po jej myśli, tak jak ona sobie tego zażyczy czy zaplanuje. Elżbieta opiekowała się nią, ponieważ Cecylia podupadała na zdrowiu. Dręczyły ją kaszle, bóle wątroby, nie mogła dobrze spać. Z czasem poruszała się przy pomocy laski. Od początku znajomości Elżbiety z Zenonem nie ufała Ziembiewiczowi. Uważała go za człowieka nieszczerego, który nie będzie wierny żonie. Skrycie liczyła na to, że Elżbieta nie przyjmie oświadczyn Zenona, gdyż tym samym zepsuje sobie życie.

KAROL WĄBROWSKI:

Był to syn Cecylii Kolichowskiej oraz przyjaciel Zenona. Osoba słabego zdrowia. Często chorował i nawet jego postura wskazywała na osłabienie organizmu, był łysawy i niski. Zenon nie raz musiał mu pomagać na przykład w noszeniu bagażu. Dbał bardzo o swój wygląd, dzięki czemu zawsze wyglądał elegancko i dostojnie. Był również osobą bardzo kulturalną, spokojną, nie porywczą, ważącą każde słowo i gest. Wielką radością jego życia było hodowanie kaktusów. Miał wielki respekt do matki. Darzył ją szacunkiem, ale i lękał się jej. Nigdy nie pozwolił sobie na wejście do pokoju matki bez jej zgody, ale tez był gotów na każde jej zawołanie.

NIEWIESCY:

Romana z Giezłowskich Biecka - matka Elżbiety Bieckiej. Owdowiała gdy Elżbieta była jeszcze małym dzieckiem. Obecnie żona ministra. Oddała córkę na wychowanie do ciotki, a sama podróżuje po Europie. Jest to jednak kobieta wesoła, troskliwa, wzbudzająca zaufanie i twardo stąpająca po ziemi.

Niewieski jest to drugi mąż Romany Bieckiej i ojczym Elżbiety. Człowiek starszy, jednak w sile wieku. Osoba publiczna, polityk i minister.

AWACZEWICZ:

Osoba, która swoim wyglądem próbowała pokonać granicę klasową. Zajmował niskopłatna posadę rotmistrza, jednak przesadnie dbał o swój wygląd. Ubierał się wytwornie przekraczając nie raz miarę swoich możliwości, dbał także o swoją urodę. Również czynności i rozrywki, którym się oddawał nie były pisane osobom z jego pozycją. Uczęszczał w polowaniach, interesował się handlem samochodami. Kochał kobiety, a one jego mimo, że miał żonę i dwójkę dzieci. Był krewnym kobiety, która była nauczycielką Elżbiety. Próbował nawet ją uwieść, a Elżbieta jemu początkowo okazywała większe względy niż Zenonowi.

MAURYCY POSZTRASKI:

Lokator w kamienicy Cecylii Kolichowskiej. Mąż Łucji Posztraskiej. Człowiek lekkomyślny i bezmyślny. Dręczony nałogiem pijaństwa co jakiś czas wyrzucany z pracy, trudno mu było zarobić jakiekolwiek pieniądze na życie. Udzielał fikcyjnych pożyczek i dopuścił się nadużyć, które doprowadziły go przed sąd. Postawiono mu oskarżenie, z którego jednak wyszedł obronna ręką.