Twórczość poetycka Wisławy Szymborskiej porusza przede wszystkim zagadnienia wiążące się z egzystencją człowieka w świecie, jego udziałem w historii, a także naszą postawą wobec praw rządzących naturą, przyrodą, której częścią wszakże jesteśmy:
- nieuchronny upływ czasu, przemijanie, człowiek pozbawiony możliwości zmiany tego, co już wydarzyło, jednostkowość i niepowtarzalność wszystkiego, co się zdarza, kłopoty ludzi ze zrozumieniem się - "Nic dwa razy";
- kłopoty ludzi ze zrozumieniem się - "Niespodziane spotkanie", "Na wieży Babel", "Przy winie";
- oczarowanie naturą, prawami, które nią rządzą, harmonią, która człowiek w niej odkrywa - "Obmyślam świat", "Rozmowa z kamieniem";
- człowiek i jego sprawy, rozważania o tym, kim potrafimy być, i o tym, jak jest nasza natura - "Konkurs piękności męskiej", "Dwie małpy Breughela", "Zdumienie", "Sto pociech",
- credo twórcze poetki, jej poglądy na temat tego, czym jest poezja, czym jest twórczość artystyczna - "Nagrobek", "Wieczór autorski", "Radość pisania",
- los bywa ironiczny, człowiek wobec brutalności historii oraz praw przyrody - "Lekcja",
- człowiek wobec człowieka, ludzkie okrucieństwo wobec bliźnich - "Obóz głodowy pod Jasłem".
W swej twórczości poetyckiej Wisława Szymborska unika ostrych kontrastów, jej wiersze są stonowane, pastelowe można by rzec. Jej stosunek do świata jest ciepło-ironiczny, wskazuje ona to, co w świecie, w którym żyjemy, absurdalne, ale nie przywdziewa jednocześnie sukni surowego moralisty.
Twórczość poetycka Mirona Białoszewskiego jest zaliczana do nurtu lingwistycznego we współczesnej poezji polskiej. Język, którym są pisane jego wiersze, charakteryzuje się ułomną składnią, brakiem znaków interpunkcyjnych, sporą ilością nowotworów leksykalnych.
- oczarowanie kulturą peryferii i jej wytworami - "Ballada z makaty";
- ześrodkowanie uwagi na przedmiotach codziennego użytku, turpizm, zestawianie tego, co zwykłe, siermiężne i proste, z tym, co wzniosłe i uświęcone w kulturze - "Podłogo błogosław";
- witalizm - "Wywód" .
