Ostatnia wojna światowa ogarnęła wiele państw na różnych kontynentach i co za tym idzie musiała znaleźć swój oddźwięk w ludzkich losach. Chodzi tutaj nie tylko o żołnierzy, którzy byli na froncie, ale w jeszcze większym stopniu o ludność cywilną, która musiała znosić wiele niegodności w związku z działaniami wojennymi. Zwykli ludzie byli narażeni na wywózki do obozów pracy, denuncjację, czy łapankę.
Jednak najgorsze rzeczy w moim odczuciu działy się w obozach koncentracyjnych i właśnie o tym pisze Zofii Nałkowska. Pracując w komisji badającej zbrodnie hitlerowskie napatrzyła się na potworności. O tym napisała w "Medalionach". Właściwie w tych opowiadaniach skoncentrowała się na zeznaniach świadków i ograniczyła się do suchej relacji. Nie chciała, by prawda została przesłonięta przez warstwę literacką. Dowiadujemy się z tych tekstów o produkcji mydła z ludzkiego tłuszczu i degeneracji moralnej ("Profesor Spanner"). Wojna prowadziła do potwornych zbrodni. W opowiadaniu "Dno" jest mowa o kobietach, które z głodu zjadały ludzkie mięso. Jedyną reakcją zastraszonej ludności na dziejące się cierpienie było wymierzenie śmierci ("Przy torze kolejowym"). Tym samym zło coraz bardziej się rozprzestrzeniało.
Podczas wojny zmuszono więźniów do pracy w straszliwych warunkach. Tak przedstawia to Gustaw Herling- Grudziński w "Innym świecie". Bestialstwo Rosjan także było straszne. Co zakasujące także współwięźniowie okazywali się strasznymi oprawcami na przykład w stosunku do kobiet. Właściwie każdy rozdział tego tekstu z literatury faktu pokazuje inny aspekt życia obozowego. W tym świecie na porządku dziennym było zarówno fizyczne zniewolenie jak i psychiczne naciski mające prowadzić do załamania się człowieka. Niektórzy nawet woleli się okaleczyć niż dalej pracować. Z powodu potwornego, dojmującego głodu kobiety oddawały się przypadkowym mężczyznom.
Także Tadeusz Borowski pokazuje negatywny wpływ wojny na człowieka. Każdy z przywołanych utworów pokazuje jak zmieniała się jednostka pod wpływem brutalnych okoliczności. Zwłaszcza nikt nie mógł sobie poradzić z obozową rzeczywistością. Zmieniały się ludzkie postawy i cały wewnętrzny świat człowieka. Taka bolesną prawdę pokazują pisarze.
