Gustaw Herling - Grudziński przyszedł na świat w 1919 roku w Kielcach. Pierwsze jego teksty krytycznoliterackie ukazały się na łamach międzywojennej prasy. Podczas trwania działań wojennych znalazł się w sowieckiej strefie okupacyjnej, konkretnie zaś we Lwowie. Tutaj został aresztowany w 1940 roku. Po długim śledztwie zostaje zesłany do obozu pracy w Jercewie na Syberii. Wydostaje się stąd na mocy traktatu Sikorski - Majski. Zostaje żołnierzem armii generała Andersa. Bierze udział w bitwie pod Monte Cassino, gdzie zostaje ranny. W nagrodę za odwagę otrzymuje order Virtuti Militari. Jest jednym z założycieli Kultury. Jako pisarz jest wielokrotnie nagradzany (nagrody: Kultury (1958), Jurzykowskiego (1964), Kościelskich (1966), Wiadomości (1981), Premio Viareggio, Prix Gutenberg, francuskiego Pen-Clubu).

Bez wątpienia Gustaw Herling - Grudziński należy do grona najważniejszych polskich pisarzy współczesnych. Nurtują go przede wszystkim zagadnienia metafizyczne, ocieranie się człowieka o różne postacie zła, traktowanego przezeń niemalże na sposób manichejski, szukania w nim (człowieku) "twardego jądra", swego rodzaju substancji moralnej, będącej podstawą naszego człowieczeństwa. W jego dorobku twórczym znajdują się i artykuły krytycznoliterackie, i eseje, i książka będąca relacją z jego pobytu w łagrze sowieckim, i opowiadania, i dzienniki. Widać zatem, że jego spuścizna literacka jest niezwykle bogata.

Pierwszą książką Grudzińskiego był Inny świat, w którym opisał swe dzieje od aresztowania we Lwowie, aż do wstąpienia do armii generała Andersa. Jednakże najistotniejszymi są w niej fragmenty opisujące przerażającą rzeczywistość łagru rosyjskiego oraz systemu totalitarnego jako takiego. Grudziński pokazuje nam poznane przezeń z autopsji zachowania ludzi w ekstremalnych warunkach, gdy wszelkie zasady znane im spoza rzeczywistości łagrowej przestały działać. Widzimy zatem jak młoda kobieta zostaje zmuszona do prostytucji. Wystarczyło, że niedostawała nic do jedzenia przez kilkanaście dni. Widzimy, w jakich warunkach przychodzi pracować więźniom. Nie wychodzą do wyrębu lasu tylko wtedy, gdy gotująca się woda wylana z czajnika zamarza w powietrzu. Widzimy, jak jeden z więźniów donosi na swych współtowarzyszy, chcąc w ten sposób uratować własną skórę.

Jeśli chodzi o opowiadania, to w nich Grudziński śledzi indywidualne losy jednostek, z których każda zmierza na własny, niepowtarzalny, sposób na spotkanie ze śmiercią. Pisarz odnawia tutaj tradycję dziewiętnastowiecznej historii kryminalnej (Poe, Melville, James), jednakże łączy ją ze swą pasją metafizyczną, dzięki czemu jego utwory są bliższe duchowi Dostojewskiego.

Natomiast jego Dziennik pisany nocą to collage, na który składają się refleksje społeczno - filozoficzne, mini eseje o sztuce oraz opowiadania.

Fragmenty niektórych dzieł Gustawa Herlinga - Grudzińskiego :

"Uważam kroniki za świetną szkołę pisarską, uczą, (jeśli są prawdziwe) szacunku dla przewagi nagiej relacji nad pokusami opisu."

Gustaw Herling-Grudziński, Dziennik pisany nocą

"Myśli zdają się mieć swe źródła w czymś konkretnym, a jednak wymykają się językowi i nie ukazują się nigdy w pełnym świetle; przeciekają przez palce, które nie są w stanie uchwycić ich i przytrzymać. Jak gdyby powstały w tych rejonach - sąsiadujących może z majaczeniami sennymi, gdzie wszystko jest skądś znane, lecz skazane na byt nieokreślony, wywołują uczucie ustawicznego i daremnego zbliżania się do rzeczy nieosiągalnej - do samego rdzenia świadomości."

Herling-Grudziński, Pieta dell`Isola

Najistotniejsze dzieła autora :

Inny Świat, Paryż: Instytut Literacki, 1951.

Żywi i umarli, Lublin: Fis, 1991.

Wieża i inne opowiadania, Poznań: W drodze, 1988.

Opowiadania zebrane, Poznań: W drodze, 1990.

Godzina cieni, Kraków: Znak, 1991.

Sześć medalionów i srebrna szkatułka, Warszawa: Czytelnik, 1994.

Dziennik pisany nocą 1973-79, Warszawa: Czytelnik, 1995.

Portret wenecki, Lublin: Wyd. UMCS, 1995.

Błogosławiona święta, Wyd. UMCS, 1996.

Dziennik pisany nocą 1980-83, Warszawa: Czytelnik, 1996.

Dziennik pisany nocą 1984-88, Warszawa: Czytelnik, 1996.

Dziennik pisany nocą 1989-92, Warszawa: Czytelnik, 1997.

Don Ildebrando, Warszawa: Presspublica, 1997.

Gorący oddech pustyni, Warszawa: Czytelnik, 1997.

Rozmowy w Dragonei, Warszawa: Szpak, 1997.

Dziennik pisany nocą 1993-96, Warszawa: Czytelnik, 1998.