Utwór Z. Herberta " Dedal i Ikar", posiadający w swej budowie 6 strof, dzieli się wyraźnie na trzy części: najpierw następuje rozmowa ojca z synem, następnie zostaje pokazane samobójstwo Ikara i końcowe skomentowanie sytuacji lirycznej.
Bohaterami wiersza są postacie mityczne: Dedal i Ikar. Są przedstawicielami dwóch różnych postaw, dwóch stanowisk. Dedal twierdzi, że życie na ziemi jest mrzonką, prawda życia kryje się w marzeniach. Inaczej sądzi Ikar - ten tęskni za ziemią. Istota życia związana jest z ziemią, z bólem, cierpieniem.
Mamy tutaj więc odwróconą sytuację w stosunku do tej znanej z mitu - tam Ikar był fantastą, marzycielem, a Dedal patrzył realnie na świat.
Utwór jest wyraźnie adresowany do nas, czytelników i co istotne podmiot liryczny staje się jednym z nas, na co wskazuje obecność czasowników w pierwszej osobie liczby pojedynczej.
Poprzez plastyczność opisu Herbert nawiązuje również do słynnego obrazu Brueghela "Pejzaż z upadkiem Ikara".
