Świat godny pochwały, jaki św. Franciszek ukazuje w swoim hymnie, jest światem stworzonym przez Boga, bez ingerencji i zmian wprowadzonych przez człowieka. Jest to idealna rzeczywistość, w której wszyscy żyją pobożnie, religijnie i zgodnie z naturą.
Św. Franciszek wychwala księżyc, słońce i gwiazdy, określając je jako naszych braci i siostry. Wszystko jest dla niego powodem dziękczynienia wobec Boga, na przykład to, że słońce świeci i "dzień stwarza", że zostały stworzone ziemskie żywioły i siły natury: woda, wiatr, ogień, powietrze. Woda jest czysta i pożyteczna, ogień ma siłę by rozjaśnić ciemności nocy - wszystko to jest dla świętego źródłem podziwu i zachwytu. Nie można także zapomnieć o całej matce-ziemi "Która nas żywi i chowa". Taki właśnie świat jest dla św. Franciszka godny pochwały: naturalny, gdzie poprzez siły natury rządzi sam Bóg.
W stworzonej przez świętego koncepcji świata, który jest idealny i harmonijny, nie może oczywiście zabraknąć miejsca dla ludzi. Św. Franciszek kieruje do nich kilka wezwań. Przede wszystkim sądzi, że powinno się wybaczać sobie nawzajem winy, dlatego że Bóg kocha nas wszystkich tak samo mocno. Do powinności człowieka należy także znoszenie słabości i utrapień w pokorze oraz życie w pokoju - za to czeka nagroda w niebie, przygotowana dla posłusznych. Śmierć jest czymś, czego pobożny człowiek nie musi się lękać. Ma ona niszczącą moc tylko nad grzesznym, a ludzie żyjący w zgodzie z Panem nie zostaną jej poddani - "Bowiem śmierć wtóra zła im nie uczyni".
Podsumowując - godny pochwały świat, jakiego wizje odnajdziemy w hymnie św. Franciszka, jest światem życia ludzi w harmonii i zgodzie z Bogiem, przyrodą i sobą nawzajem. W takim świecie wszyscy jednakowo wychwalają Stwórcę i nie wahają się poświecić życia dla jego służby.
