Czy zgadzasz się z tezą, że życie wymaga aktywności i świadomego uczestniczenia w nim, chociaż jego wynik i tak z góry jest przesądzony? Podaj przykłady z literatury i z życia.

Życie to nieustanne zdobywanie różnorodnych doświadczeń. Każdy człowiek chciałby mieć jak najwięcej pozytywnych przeżyć, dlatego cały czas poszukuje szczęścia. Dla każdego znaczy ono coś zupełnie innego, ale jedno jest pewne - zapewnia nam zadowolenie z życia. Żeby osiągnąć szczęście należy wykazać się aktywną postawą - należy walczyć o nie i nie poddawać się przeciwnościom losu.

Uważam, że życie wymaga od nas podjęcia konkretnych zadań, które zapewnią nam osiągnięcie wyznaczonych sobie celów. Nie można całego życia spędzić wyłącznie na myśleniu i kontemplowaniu jego istoty. Dla mnie życie polega wyłącznie na czynach - gdyby nie działanie, nasze życie nie byłoby pełne, stałoby się pustką. Nie można zdawać się wyłącznie na bieg wydarzeń i los - musimy działać według planu, który sobie ustaliliśmy. Nie można skazywać się wyłącznie na to, co przyniesie los. Wtedy nasze życie pozbawione byłoby jakiegokolwiek sensu - nabiera ono znaczenia tylko wtedy, gdy podejmujemy określone działania. Najlepiej jest oczywiście starać się postępować tak, by czynić dobro - dlatego bardzo cenię ludzi, którzy potrafią żyć dla innych. Poświęcają oni swój czas i całe swoje życie pomocy potrzebującym - np. pracują jako wolontariusze w szpitalach czy specjalnych instytucjach, pomagają osobą starszym, czy też opiekują się zwierzętami pozostawionymi w schroniskach. Nie można pozwolić na to, by nasze życie było wegetacją i nieustannym zbliżaniem się do śmierci. Do czego miałoby ono prowadzić? Myślę, że wtedy po prostu lepiej byłoby się w ogóle nie urodzić. W końcu przecież najważniejsze jest to, by nasze życie było poświęcone innym, którzy dzięki nam mogliby poczuć się szczęśliwymi ludźmi. Każdy z nas powinien zrobić w życiu coś, co sprawiłoby innym radość - przecież często nie trzeba zrobić wiele, by na czyjeś twarzy pojawił się uśmiech.

Powinniśmy postępować w życiu tak, by inni wspominali nas jako wyjątkowych, wrażliwych i dobrych ludzi. Przecież pozostanie po nas tylko pamięć innych i efekty naszych działań. Dlatego nie powinniśmy zmarnować żadnej szansy na to, by komuś pomóc i uczynić jego życie piękniejszym. Zostaliśmy obdarzeni wyjątkową inteligencją twórczymi zdolnościami, które powinniśmy wykorzystać dla dobra innych, dzięki temu możemy spróbować walczyć o to, by na świecie było więcej dobra i uśmiechu. Musimy przekazywać prawdę dotyczącą najwyższych wartości, takich jak miłość, przyjaźń czy sprawiedliwość, przyszłym pokoleniom. Tylko to zapewni dobrą przyszłość i szczęście naszym następcom. Osiągną je oni dzięki postępowi w różnych dziedzinach naszego życia, takich jak nauka, technika czy kultura. Takie działanie powinno być dla nas jednym z najważniejszych celów. Dzięki niemu możemy cieszyć się dzisiaj osiągnięciami naszym poprzedników, których działanie miało na celu nasze dobro i ułatwienie nam życia. Dlatego powinniśmy kontynuować to, co zostało rozpoczęte w przeszłości. W ten sposób przyczynimy się do tego, że świat stanie się lepszy, a życie w nim piękniejsze.

Nasze życie jest wbrew pozorom bardzo krótkie, czas płynie tak szybko, że nie możemy pozwolić na to, by kolejne dni nic dobrego do niego nie wnosiły. Musimy właściwie wykorzystać każdą chwilę, ponieważ jeśli będziemy już starszymi ludźmi, możemy żałować tego, że mogliśmy je lepiej wykorzystać. Dlatego uważam, że każdy z nas powinien pamiętać słowa jednego z największych myślicieli w dziejach świata - Seneki: Nie otrzymujemy krótkiego życia, lecz je takim czynimy. Brakuje nam czasu, lecz trwonimy go. Uważam, więc że to my kształtujemy nasze życie i to od nas zależy, czy uczynimy je pełnym dobra, czy też je zmarnujemy.

Żyjąc powinniśmy pamiętać o śmierci, ale nie powinna ona wzbudzać w nas strachu - powinna za to dopingować nas do pozytywnych działań, które zapewnią nam satysfakcję z naszego życia. To chyba najpiękniejsze przeżycie, jakie może nas spotkać. Śmierć możemy pokonać jedynie poprzez zapewnienie sobie pamięci innych ludzi - najważniejsze, by wspominali nas oni z uśmiechem i darzyli szacunkiem.

Przykładem ludzi, którzy potrafili właściwie wykorzystać swoje życie byli rycerze żyjący w czasach średniowiecza. Ich jedynym celem była walka w obronie wyznawanych ideałów i to, by odejść z tego świata z honorem (najlepiej w walce o ojczyznę). Tak właśnie stało się w przypadku Rolada - bohatera Pieśni o Rolandzie. Oddał on swoje życie w pełnej poświęcenia walce wolność ojczyzny. Udowodnił on, że był człowiekiem honorowym i odważnym. Wiedział, ze jego ofiara przyczyni się do dobra ukochanego kraju. Jego śmierć to dla mnie dowód na to, że warto poświęcić siebie dla ideałów, którymi kierujemy się w życiu. Tacy ludzie jak on, niewątpliwie zasługują na nasz podziw i szacunek - powinni być dla nas wzorem postępowania.

Uważam, że człowiekiem, dla którego najważniejsze było działanie na rzecz dobra był jeden z największych autorytetów naszych czasów - papież Jan Paweł II. Jest on dla mnie przykładem człowieka, który dzięki swojej aktywności przyczynił się do tego, że świat i ludzie stali się lepsi. Zaczęli zwracać większą uwagę na życie zgodne z zasadami moralnymi.

Myślę, że argumenty, które przytoczyłem udowodniły, że moja teza - że życie wymaga aktywności i świadomego uczestniczenia w nim, chociaż jego wynik i tak z góry jest przesądzony - jest zgodna z prawdą. Dlatego pamiętajmy, że warto starać się o to, by nasze życie z każdą chwilą stawało się piękniejsze.