Każdy wie, czym jest miłość. Ludzie znają ją od samego początku swojej cywilizacji. Sama miłość dzieli się na kilka rodzajów, zaś każdy człowiek wszystkie z nich przeżywa. Wpierw żywi się to uczucie względem swojej najbliższej rodziny. Następnie zaczynają się zawiązywać między młodymi ludźmi więzy przyjaźni, przychodzi pora pierwszej miłości do osoby płci przeciwnej, a po latach, kiedy człowiek dojrzeje, następuje miłość do małżonka lub małżonki, a także do swojego potomstwa. Miłością można także darzyć swoje rodzinne miasto, ulubione miejsce, na przykład gdzieś w górach lub nad morzem czy całą przyrodę. Ważna jest również miłość do ojczyzny.
Jest sytuacją motywującą, gdy miłość wzbudza w nas siły twórcze, motywuje do działania i pracy nad sobą, abyśmy dzięki niej mogli stawać się lepszymi ludźmi. Świat, w którym nie ma miłości, umiera i usycha. Człowiek, pozbawiony miłości jest jak zapałka wystawiona na działanie wiatru. Nie ma żadnej motywacji, dzięki której mógłby zdobyć się na dokonanie jakiegoś czynu, jest słaby, apatyczny i zniechęcony, jedyne, co potrafi robić, to trwonić czas.
Miłość daje nam poczucie szczęścia, dzięki któremu wszystko nabiera dla nas dobrego znaczenia. To takie "różowe okulary" przez które świat wydaje się piękniejszy. Czując w sobie szczęście pragniemy nim obdarować innych, chcemy czynić dobro i mamy najlepszą z możliwych motywację do tego, by żyć. Jak mówi przysłowie, szczęście, którym dzielimy się z innymi, wzrasta kilkukrotnie. Dlatego w dawaniu szczęścia można odnaleźć niezwykłą radość. Dzięki temu, że chcemy dzielić się dobrem, sam świat staje się lepszy, rozkwita pod wpływem tych wspaniałych uczuć. Człowiek, który kocha i jest szczęśliwy a także daje szczęście innym, pozostawia po sobie pamięć u potomnych.
Miłość to chyba najważniejsze uczucie, uczucie, które stanowi inspirację dla wszelkich rodzajów sztuk, począwszy od literatury, poprzez malarstwo a na filmie skończywszy. Wielkie miłości Tristana i Izoldy, Romea i Julii, czy w polskiej literaturze Kmicica i Oleńki przeszły do historii i funkcjonują jako wzorce tego uczucia, tak powszechne, że zna je chyba każdy. Całą historię literatury wypełniają różne pary kochających się bohaterów, zaś ze świecą szukać książek, gdzie żaden wątek romansowy nie występuje.
W literaturze polskiej najsłynniejszą parą są bez wątpienia bohaterowie "Potopu" Henryka Sienkiewicza, czyli Kmicic i Oleńka. Uczucie, które ich łączyło, miało wiele wzlotów i upadków, w końcu jednak wszystko dobrze się skończyło. Dzięki uczuciu Andrzej Kmicic, odważny i honorowy, ale i nieodpowiedzialny i porywczy żołnierz zmienia swoje postępowanie, stając się prawdziwym bohaterem. Przykład Kmicica jest dowodem na to, że miłość potrafi zmienić człowieka na lepsze, daje rozwinąć się jego zaletom, zaś pozwala ograniczyć wady i przywary, przez które człowiek nie może być w pełni dobrym.
