Utopia kojarzy się człowiekowi najczęściej z odległym miejscem np. okolicą, krajem czy też wyspą, które jest stworzone w ludzkiej wyobraźni. Utopia w ludzkim wyobrażeniu to również wzniosły, mrzonka. Uważam jednak, że utopijny nie zawsze jest dobry. Czasem zdarza się, że ludzie chcą uciec od utopii, ponieważ wydaje się ona całkiem nierealna. Pomimo tego pragną szczęścia, które wydaje się niekiedy rzeczą nieosiągalną. Aldous Huxley i Wisława Szymborska skłaniają do refleksji nad ucieczką utopii. W swojej pracy postaram się zaprezentować argumenty, które świadczą o tym, że człowiek chciałby pozostawić nierealny, utopijny świat.
Wisława Szymborska w wierszu "Utopia" prezentuje krainę - "wyspę na której wszystko się wyjaśnia" i na której "można stanąć na gruncie dowodów". To świat odpowiedzi na wszystkie postawione przez człowieka pytania. Wszystkie sprawy, które interesują człowieka są oczywiste, zrozumiałe i proste. Nie ma skomplikowanych, zawiłych zagadek, kłopotów. Szymborska piszę, że nawet kiedy pojawia się "jakieś zwątpienie, to wiatr je rozwiewa. Człowiek, który jest w tym utopijnym miejscu poznaje prawdę o świecie, który go otacza, a wszystko jak się okazuje ma sens. Poeta pisze również, że prawda to część tego świata. Zaskakujące jest jednak stwierdzenie, że wyspa o której mowa, jest bezludna. Utwór natomiast puentuje stwierdzenie, że taki świat jest dla człowieka "w życiu nie do pojęcia". Uważam, że ten wiersz świadczy o tym, że z tego miejsca jednak się ucieka, pozostawia je dlatego, że jest nierealne. Szczęście, którego można tam doznać jest nieosiągalne w innym miejscu.
Tematykę utopii podjął również w książce "Nowy wspaniały świat" Aldous Huxley. Jego wizja to obraz społeczeństwa, które jest ideałem szczęśliwości. Uważam, że ta wizja może przerażać człowieka, dlatego będzie on od niej uciekał. Akcja powieści rozgrywa się w Republice Świata w roku 2541. Ludzie - obywatele tego państwa powstają w wyniku klonowania i sztucznego zapłodnienia. Od najmłodszych lat przygotowuje się ich do tego, aby stali częścią społeczności, która nie ma uczuć. W myśl wizji Huxleya ludzie są automatami a ich obowiązkiem i prawem jest szczęście. W tym świecie nie ma żadnych kłopotów, problemów i obaw. Myślę, że ten obraz świata może budzić strach, ponieważ obecnie coraz częściej nawiązujemy do wizji Huxleya w życiu codziennym. Narzucają nam to np. media, które przekonują, że powinniśmy żyć w myśl przekazywanego przez nią konsumpcyjnego modelu.
Uważam, że zarówno świat przedstawiony przez Szymborską, jak i przez Huxleya nie jest miejscem, w którym chciałoby się stale przebywać. Utopijne miejsca, które zostały przedstawione w tych utworach nie są tymi wymarzonymi. Moim zdaniem człowiek nie powinien zapominać o uczuciach, o takich pojęciach jak prawda, honor, wolność. Niestety w utopijnym świecie nie ma tych wartości. Myślę, że najważniejszą rzeczą nie jest wcale zaspokojenie wszystkich potrzeb człowieka. Najistotniejsze jest chyba poszukiwanie odpowiedzi na pytania. Człowiek nie jest przecież rzeczą i to go wyróżnia. Co prawda każdy chciałaby być szczęśliwy, ale myślę, że nie za cenę utraty uczuć i wolności. Brak problemów uwsteczniłby człowieka, a chyba nie oto chodzi.
W świetle przytoczonych argumentów można stwierdzić, że człowiek będzie uciekał od utopii, od nierealnego świata. Według mnie Wisława Szymborska i Aldous Huxley przedstawili przecież światy, w których nie chciałby żyć żaden człowiek.
