Bohater romantyczny, to człowiek o wielkiej wrażliwości, uczuciowości, samotny, z trudem funkcjonujący w rzeczywistym świecie. Często żyje w świecie wyimaginowanym, powstałym w jego umyśle. Każda z postaci romantycznych, oprócz cech wspólnych miała w sobie szeroko pojęty indywidualizm. Takim bohaterem, był Hrabia Henryk z "Nie - Boskiej komedii" Zygmunta Krasińskiego.

Głównego bohatera poznajemy, kiedy żeni się z Marią. Jest utalentowanym poetą. Czuje się wyróżniony i innych traktuje z pogardą. Na ślubie, uważa, że będzie kochał swoja żonę stale. Szybko jednak ta kochająca go kobieta, nie spełnia jego oczekiwań. Pomimo, że rodzi się ich syn Orcio, Henrykowi to nie wystarcza. W nocy Mąż zauważa postać Dziewicy, kochanki Henryka z lat młodzieńczych. W jej postać wcielił się zły duch. Jego pojawienie się powoduje, ze poeta nie czuje nic do swojej żony. Zbliżają się chrzciny Orcia. Maria zauważa, że Henryk nie kocha jej tak, jak dawniej. Zaklina go żeby, chociaż nie odwracał się od syna.

Henryk wspomina ciągle ujrzaną zjawę, Maria mówi mu, że to szatańska istota " to widmo blade - oczy zgasłe i głos jak skrzypienie woza, na którym trup leży". Poeta widzi w Dziewicy uosobienie piękna, czystości. Henryk żyje w swoim świecie wewnętrznym i przez jego pryzmat postrzega widmo. Ucieka do niego często i myli mu się świat realny z wyimaginowanym. Przez przekształcanie rzeczywistości w poezję, popada w konflikty z otoczeniem.

Mąż popada, w sidła szatańskich mocy. Jest przeniknięty trzema iluzjami: kochanki, sławy i raju natury, porzuca dom rodzinę. Są nieosiągalne, ponieważ istnieją tylko w świecie stworzonym przez Hrabiego. Henryk nie dostrzega zastawionych na siebie sideł. W dniu chrztu syna, opuszcza dom i podąża za Dziewicą. Zjawa kieruje poetę w góry, tutaj Henryk widzi prawdziwa postać widma. Dostrzega, że to upiór, i pragnie rzucić się w przepaść. Ratuje go fakt, że w tym czasie odbywa się akt chrztu. Kiedy wraca do domu, okazuje się, że Marię odwieziono do szpitala psychiatrycznego. Kiedy ją tam Henryk odwiedza, słyszy głosy, które przepowiadają katastrofę.

Krasiński, przeplata wątki fantastyczne z realnymi. Zjawiska fantastyczne, odczytuje inaczej Henryk a inaczej widzi je Maria. Chociaż sama później stwierdza, że Bóg wysłuchał jej próśb i sama stałą się poetą. Ma wizje Chrystusa, który "Krzyż swój wziął w ręce obie i rzucił w otchłań". Wyczerpana obrazami wizyjnymi umiera.

Okazuje się, że syn również ma niezwykłe zdolności. Tworzy własne modlitwy, słyszy, jak mówi do niego matka. Henryk, obawia się, że dziecko również będzie poetą i jest tym faktem przerażony. Mąż spotyka się z Mefistofelesem, który zamienia się w orła. Ma być symbolem sławy. Henryk, znowu błędnie odczytuje pojawiające się zjawisko "Fałsz, czy prawda, zwycięstwo czy zguba, uwierzę tobie posłanniku chwały". Chłopiec skończył 14 lat i przestał widzieć. Diagnoza lekarska brzmi, że jest to pomieszanie zmysłów, z nadzwyczajną wrażliwością. Hrabia, obawia się o chłopca; "Gdzie się ty podziejesz (…), dziecię i poeto zarazem (…), żyjący duszą za obrębami ziemi, a ciałem przykuty do ziemi?".

W utworze pokazane zostało życie poety, które niszczy życie zwykłych ludzi takich jak np. Maria. Poeta, jest człowiekiem, który cały musi poświęcić się poezji. Kosztem własnego szczęścia i swoich bliskich. Lepiej będzie, jeżeli będzie całkowicie samotny. Jego przeznaczeniem jest cierpienie i ponoszenie ofiar.

Innym przykładem jest Konrad z III cz. "Dziadów" Adama Mickiewicza. Z nieszczęśliwego kochanka przeistacza się w bojownika walczącego, o wolność swojej ojczyzny.

Konrad jest poetą - wieszczem. Dzięki temu, może rozmawiać z Bogiem i poznaje rzeczy przyszłe, które nie są znane prostym ludziom. W nim cecha charakterystyczna, która ujawnia się w rozmowie z Bogiem jest pycha. Najpierw, chce stać się ofiarą na rzecz wolności, niczym mityczny Prometeusz. Później żąda od Boga władzy rządzenia nad duszami innych ludzi.

"Nazywam się Milijon - bo za milijony

Kocham i cierpię katusze.

(…) czuję cierpienia całego narodu".

W tym bohaterze również ujawniają się pokusy postawione przez moce szatańskie.

Zanika bezinteresowność, pojawia się bluźnierstwo przeciwko Bogu i zarozumiałość.

Konrad odnalazł drogę i cel swojego życia. Chciał być przywódcą narodu. Poprowadzić go ku niepodległości. Jest również postacią tragiczną. Podporządkował swoje życie idei, która nie mogła się zrealizować. Sam sprowadza na siebie klęskę. Z ostatecznego unicestwienia ratuje go ksiądz Piotr. W Widzeniu księdza Piotra, pokazana jest wizja kraju, który odzyskuje niepodległość.

W obydwu utworach, pokazany jest tragizm historii. Człowiek cierpi, walczy i ma nadzieję. Natomiast nie jest w stanie przewidzieć, jak zakończy się walka. Wydaje się, że odpowiedź zna tylko Bóg.