Cyprian Kamil Norwid urodził się w 1812, a zmarł w 1883 roku. Był on poetą, także prozaikiem oraz zdolnym malarzem. W wieku szkolnym przebywał w Warszawie. Z początkiem lat czterdziestych XIX wieku publikował utwory poetyckie na łamach czasopism. W późniejszym czasie opuścił Polskę. Udał się do Włoch. W latach czterdziestych został osadzony w więzieniu, skazany za działalność rewolucyjną. Podróżował do Brukseli, także do Rzymu oraz Paryża. Sprzeciwił się przekonaniom politycznym samego Adama Mickiewicza oraz jego indywidualnej koncepcji dotyczącej rozumienia romantyzmu. Jednak wielkie znaczenie miała dla niego poezja romantyczna. Uwidoczniły się wpływy Zygmunta Krasińskiego oraz przedstawicieli polskich filozofów.
Na tematykę twórczości omawianego pisarza miały wpływ jego porażki osobiste. Z początkiem lat pięćdziesiątych udał się do Ameryki. Dorabiał swoimi rysunkami oraz rzeźbami. W niedługim czasie powrócił do Francji. Był niezwykłym indywidualistą, oryginalnym pisarzem oraz swego rodzaju dziwakiem. Pisał poematy, także nowele, traktaty oraz dramaty. Znany jako autor wierszy lirycznych oraz tłumacz dział autorstwa Dantego czy Szekspira.
Jednym z najsłynniejszych utworów jest "Vademecum". Jest to zbiór utworów poetyckich (jednak wydanie tego dział przysporzyło autorowi wiele problemów). Jego prawdziwy talent został odkryty w Młodej Polsce przez słynnego Zenona Przesmyckiego (znany jako Miriam).
Przy końcu swego żywota Cyprian Kamil Norwid przebywał w jednym z przytułków dla ludzi na Polaków na emigracji, który mieścił się w okolicach Paryża. Jego zwłoki złożono na słynnym cmentarzu - w Montmorency, tam znajdował się grób zbiorowy.
