W literaturze epoki romantyzmu często przejawiał się temat związany z postawą Stwórcy. Poeci w swych utworach traktowali Boga jako najważniejszą istotę w życiu, chętnie poświęcali swe utwory tematom oscylującym wokół Boga. Jednym z takich twórców był Juliusz Słowacki. Utwory jego autorstwa były skierowane ku Bogu, lub w kierunku ludzi wierzących. Często przybierały one postać próśb skierowanych w stronę trójcy Świętej. Jednym z doskonałych przykładów jest utwór "Zachwycenie" . Dla poety wyrazem hołdu wobec Stwórcy jest chwalenie jego boskości w swych utworach. Dla każdego z nas Bóg może mieć odmienne oblicze. Dla poetów fascynująca okazała się tematyka grozy, także mocy oraz potęgi boskiej. Imponował im Bóg jako Stwórca oraz Bóg odpowiedzialny za dzieje ludzkości i całego wszechświata. Zbliżenie do takiego Boga jest możliwe dzięki wielkości człowieczego ducha. Juliusz Słowacki jest pod wrażeniem potęgi Boga. Pomiot liryczny w jego utworze przywłaszcza sobie bycie Wszechmogącym w stwierdzeniu "Baranki moje".
W romantyzmie chętnie sięgano po tematykę związaną z wiarą katolicką. W twórczości Słowackiego, Mickiewicza oraz Norwida widać nawiązania do postawy boskiej. W tym kontekście postawy wspomnianych poetów zawsze budziły szacunek wśród innych obywateli.
