Utwór jest złożony z pierwiastków realistycznych oraz fantastycznych. Fantastycznymi są:

Król Olszyn - postać z wyobrażeń ludowych, siła nieczysta, mara czatująca na podróżnych; także jego matka z córkami, jak również przeżycia małego chłopca, który jedzie z ojcem, które to przeżycia są majaczeniami z powodu choroby. Chłopiec odczuwa obecność ducha króla Olszyn, przeraża go to. Prosi swego ojca o pomoc.

W przeżyciach chłopca, autor zawarł oznaki postawy romantycznej, w jakiej źródłach leżą uczucia oraz intuicja. Szekspir wyraził to poprzez słowa Hamleta, które brzmią:

"Zdaje mi się, że widzę. Gdzie? Przed oczyma duszy mojej"

"Miej serce i patrzał w serce"

"Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga"

Z kolei ojciec chłopca, prezentuje postawę racjonalistyczną. On nie jest w stanie zobaczyć króla Olszyn, lekceważy go, zaś majaki dziecka wyjaśnia zjawiskami natury (mgłą, wichrem, szumem krzewów). Innymi elementami romantycznymi w utworze są opisy otaczającej przyrody (są one krótkie, niezbyt rozbudowane), buduje ona charakterystyczna atmosferę tajemniczości.

Ballada była popularnym, bardzo lubianym gatunkiem przez romantyków. To gatunek synkretyczny, łączący elementy epickości oraz literackości. Element epicki stanowi narracja, natomiast element liryki - to przeżycia dziecka, które nabierają nawet dramatycznego zabarwienia. Wydarzenia przedstawione w tej balladzie, posiadają charakter ludowej legendy.

"Faust", autorstwa J. W. Goethego - przykładem dramatu romantycznego

Utwór "Faust" to największe dzieło autorstwa J. W. Goethego. Autor dopracowywał go przez 25 lat. Główny bohater - Faust - jest średniowiecznym alchemikiem, uczonym, odczuwającym nieustannie niedosyt wiedzy, powtarza często słowa Sokratesa: "wiem, że nic nie wiem". Przy końcu swego żywota, nie czuje zadowolenia ze swych osiągnięć, marzy o możliwości rozpoczęcia życia po raz kolejny. Realizuje się to dzięki paktu zawartego z diabłem, przez którego Faust odzyskuje swoją młodość, lecz żąda za to potem życia bohatera. Faust doświadcza ponownie wielu radości oraz szczęścia, spotyka przepiękną kobietę - Małgorzatę, zakochuje się w niej z wzajemnością, ale nieświadomie nakłania Małgorzatę do popełnienia zbrodni - zabija ona swoje dziecko. Po czasie nasycenia się długim życiem, bohater znowu czuje rozgoryczenie, aż w końcu udaje mu się odnaleźć największe szczęście w swojej pracy na rzecz następnych generacji, przy zabieraniu naturze ziemi, która ma być przeznaczona do celów uprawnych (wycina lasy, osusza mokradła).

Historia Fausta, obrazuje życie wszystkich ludzi, zbudowane z marzeń, ciągłych tęsknot, a także sukcesów oraz klęsk. Wynika z tego, iż całkowite zadowolenie można osiągnąć w pracy na rzecz społeczności.

Utwór "Faust" to nowy rodzaj dramatu, noszący nazwę dramatu romantycznego. Nie istnieje tu akcja w klasycznym rozumieniu. Jest ona zastąpiona przez luźne sceny, obszerne monologi, wydarzenia toczą się przede wszystkim we wnętrzu głównej postaci.

Historia tragicznej miłości w utworze "Cierpienia młodego Wertera", autorstwa J. W. Goethego.

Dzieło zostało napisane w 1774 r. stanowi tzw. powieść epistolarną, skomponowaną z listów głównego bohatera, który pisze je do swego przyjaciela Wilhelma, a także w mniejszej części do swojej ukochanej kobiety, imieniem Lotta. W motcie, które poprzedza pierwszy list bohatera, Goethe stwierdził, iż miłość to naturalne oraz najistotniejsze uczucie człowieka, które niesie z sobą wiele cierpień.