Natura, w niektórych utworach literackich odgrywa ważną rolę. Czasami można powiedzieć, że jest jednym z bohaterów. Wpływa ona na nastrój oraz zachowania innych postaci.

Podstawową funkcją opisów przyrody w dramacie romantycznym, Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”, była idealizacja ojczyzny. Autor ukazywał Litwę oraz Soplicowa, jako raj. Z pierwszym takim opisem spotykamy się w Inwokacji: „pól malowanych zbożem rozmaitem/ Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem”. Przyroda w księdze III doprowadza do niejakiej sprzeczki między Tadeuszem a Hrabią. Hrabia wychwala włoski krajobraz, natomiast główny bohater preferuje pejzaż rodzimy. Na początku księgi VIII w opisie „koncertu wieczornego”, przyroda i zwierzęta odgrywają ten koncert dla człowieka. Współzależność przyrody i losów człowieka jest widoczna również po bitwie z Moskalami, po której zrywają się mosty, następuje burza. Ma to na celu zatrzymanie rozprzestrzeniania się wiadomości o walce.

Krajobraz Litewski staje się tłem dla ważnych wydarzeń, nastrój panujący w naturze wpływa na zachowanie ludzi. W księdze XII, przyroda ingeruje w humor gości. Panuje przyjazna atmosfera, stworzona pięknymi opisami przyrody i wiosny. Soplicowo jest ukazane niemalże w sferze sacrum. Adam Mickiewicz stosuje w tym celu retardacje, czyli wstrzymuje akcje, aby opisać np. parzenie kawy. Jedną z funkcji opisów przyrody jest ukazanie barw, kształtów, ruchu, głosów, szmerów i zapachów.

Natura ma wpływ również na wyobraźnie odbiorców, tak jak to zostało ukazane w ”Sonetach Krymskich” Adama Mickiewicza. Autor w sonecie „Cisza Morska” opisuje cisze, co ma na celu wpłynięcie na nastrój całego utworu. Funkcją natury w tym sonecie jest ukazanie myśli, jakie towarzyszą głównemu bohaterowi.

Przyroda wpływa na emocje czytelnika, jak zarówno bohatera utworu, tak jak to było ukazane w „Panu Tadeuszu” oraz „Ciszy Morskiej”. Opisy natury, odgrywają ważną rolę w idealizacji ojczyzny.