"Odprawa..." jest pierwszym polskim utworem dramatycznym, który przybrał antyczną maskę. Rok jej powstania to 1578, a miejscem, gdzie po raz pierwszy ukazano ją na scenie jest Warszawa. Pretekstem do wystawienia jej były uroczystości związane z małżeństwem, zawartym przez Krystynę Radziwiłłównę z Janem Zamojskim. Równocześnie okres ten był bardzo gorącym czasem politycznie, gdyż ważyły się losy wojny inflanckiej, pomiędzy Polakami, którymi kierował Zygmunt August, a poddanymi Iwana Groźnego. "Odprawa..." odwołuje się do mitu greckiego, a dokładnie na jednej z ksiąg "Iliady", napisanej przez Homera w czasach starożytnych. Autor rozwinął tu niewielki epizod, jaki miał miejsce w początkowej fazie konfliktu pomiędzy Troją i wojskami Greków. Przywołanie antyku ma w takich wypadkach funkcję nobilitującą konkretny temat.

Początkiem tej historii jest spór trzech bogiń o tytuł najpiękniejszej. Rozstrzygający tę kłótnię Parys dostaje w zamian za uznanie jednej z kobiet za piękność, najpiękniejszą spośród ziemianek, czyli żonę innego władcy, Helenę. Dlatego Parys zdecydował się na porwanie tej kobiety - taka właśnie była bezpośrednia przyczyna konfliktu pomiędzy księstwami. Kochanowski zaś ukazuje, jak toczyły się rozmowy dotyczące porozumienia obu stron.

Jakie są kreacje postaci dramatu?

Parys - jest człowiekiem bardzo młodym; pochodzi ze szlachetnej rodziny, ale nie jest człowiekiem honorowym - dba jedynie własne dobro i korzyści; nie cofa się przed metodami niemoralnymi, by tylko postawić na swoim.

Antenor - opowiada się za rozwiązaniem sytuacji zgodnie z panującymi prawami; jest człowiekiem o wielkiej rozwadze i spokoju; najważniejszy jest dla niego los własnego kraju; nie można przypisać mu żadnej wady; otwarcie mówi o rzeczach, które nie powinny mieć miejsca w praworządnym państwie; chce powstrzymać niepotrzebną wojnę, ale gdy już wie, że nie można tego zrobić, planuje wszystko tak, by osiągnąć zwycięstwo.

Priam - nie jest przykładem dobrego władcy, ponieważ zbyt łatwo przyjmuje opinie innych i daje sobą manipulować; każdy jego krok jest podejmowany dopiero po ustaleniach parlamentu; kieruje się własnymi uczuciami, które rzadko pokrywają się z dobrem kraju; zbyt łatwo daje wiarę Parysowi.

Kasandra i chór - chór jest odsunięty od bezpośredniej akcji, służy natomiast ciągłym komentarzem; Kasandra jest dziewczyną bardzo nieszczęśliwą, przewiduje bowiem wszystkie wydarzenia, jednak nikt nie wierzy jej teoriom;

Kochanowski chciał udowodnić, że w większości przypadków ludzie mogliby oddalić klątwy, jednak nie robią tego i brną dalej.

Problematyka utworu:

Kwestie odpowiedzialności rządzących i obywateli za własne państwo; pytania o stosunek Ojczyzna- bliscy;

Jednostka jako element maszyny odpowiedzialnej za swój kraj;

Zestawienie przeciwnych racji - prywaty, prezentowanej przez Parysa, mądrości, jaka pokazuje Antenor i słabości, kierującej działaniami i krokami Priama;

Ukazywanie pewnych zależności społecznych.