Wacława Potockiego i Andrzeja Frycza Modrzewskiego łączy tematyka dzieł, sprawy, jakim poświęcili się w literaturze. Fakt, że żyli w zupełnie innych epokach literackich nie wydaje się tu być przeszkodą do porównania. Obydwaj pisali o usterkach, jakie dostrzegali w społeczeństwie i ustroju Rzeczypospolitej szlacheckiej. Ich utwory miały za cel poprawić tę złą sytuację w kraju. Wyrażali pogląd, że literatura powinna sama przez się naprawiać społeczeństwo, to znaczy ma mieć funkcję utylitarną. Tworzyli jednak w innych epokach, więc ich literatura różniła się artystycznie.
U Andrzeja Frycza Modrzewskiego widoczny jest wpływ dzieł najstarszych (Biblii), oraz starożytnych (Platona i Cycerona). Taka podstawa twórczości pozwoliła stworzyć pisarzowi model kraju, w którym obywatel są równi wobec prawa i żyją w zgodnie współistniejących klasach. Wacław Potocki nie miał tak jasnej i skonkretyzowanej wizji, ale w utworach swych pisał o odpowiedzialności każdego pojedynczego obywatela za losy kraju. Działał głownia na emocje i tak uświadamiał czytelników o ich obowiązkach wobec ojczyzny, wzbudzał w nich wyrzuty sumienia i wzywał do poprawy. Posługiwał się głównie formami lirycznymi (Pospolite ruszenie, Zbytki polskie, Nierządem Polska stoi). Taki rodzaj przekazu już od starożytności był znany jako taki, który odwołuje się wprost to sumienia czytelnika i jego subiektywnych uczuć. Modrzewski z kolei wybrał epikę. W ten sposób chciał dotrzeć do starych sposobów odbioru i zastąpić je przejrzystym układem argumentów, które mówiły przede wszystkim o wielkiej potrzebie naprawy polskiego prawa. Potocki nie chciał zmieniać owego prawa, ale doprowadzić do konsekwentnego respektowania go. "Co rok to nowe prawa i konstytucyje" - te słowa mówią, że tylko ustalanie ciągle nowych przepisów nie uzdrowi polskiego społeczeństwa. Uzdrowi go zmiana sposobu traktowania prawa przez szlachtę - potrzeba szacunku. Andrzej Frycz Modrzewski stworzył w swoim najbardziej znanym dziele O poprawie Rzeczypospolitej wizję państwa, które dobrze funkcjonuje dzięki fachowo opracowanemu systemowi prawnemu, gdzie prawo służy obywatelowi. W utworze autor omówił wszelkie dziedziny życia państwowego - politykę, zasady społeczne, religijne a także obyczaje. Cały ten zbiór zastrzeżeń, rad i projektów reform pragnął zrealizować w rzeczywistości. Inaczej u Potockiego - jego twórczość jest literackim rachunkiem sumienia narodu mającym skłonić do poprawy.
I Andrzej Frycz Modrzewski i Wacław Potocki pragnęli osiągnąć jeden cel - poprawić sytuację wewnętrzną ojczyzny. Obrali jednak całkiem odmienne sposoby. Być może dlatego, że i zdania na temat początków upadku państwa różniły się mocno.
