Proponuje najpierw rozważyć, czym jest miłość romantyczna. Jest ona platoniczna, czyli bardzo uczuciowa oraz wyidealizowana. Często jest to miłość jednostronna osoby, która kieruje charakteryzuje się cechami bohatera romantycznego. Miłości romantycznej towarzyszy tragizm, ponieważ kochanek w większości przypadków popada w depresje, załamanie psychiczne a nawet popełnia samobójstwo. Jednakże taka miłość jest wieczna i trwała, wychodzi poza sferę ludzką- „miłość poza grób”. Miłość romantyczna jest tragiczna.

Świadczy o tym fragment jak i cały dramat romantyczny „Dziady” Adama Mickiewicza. W tym fragmencie ukazana jest rozmowa Pustelnika, który później okazuje się być Gustawem, oraz Księdza. Gustaw cierpi z powodu utraty swojej ukochanej. Pustelnik, jako bohater romantyczny szuka ideału, niestety nie udaje mu się to. Dzieli się z Księdzem swoim smutkiem, opowiada mu o tym ile wytrwał i wycierpiał: „Tylem wytrwał, tyle wycierpiałem”. Pustelnik kompletuje nad sensem życia oraz ma refleksje nad śmiercią samobójczą. Gustaw wspomina Goethego, jako przykład dla swojej nieszczęśliwej miłości. Pustelnik porównuje siebie do Wertera, który tragicznie zakochany popełnia ostatecznie samobójstwo. Przykład Gustawa wskazuje na to, że miłość romantyczna jest tragiczna.

O miłości romantycznej również jest mowa, jak to wyżej przedstawiłem, w powieści epistolarnej „Cierpienia Młodego Wertera” Johanna Wolfgang von Goethego. Główny bohater jest nieszczęśliwie zakochany w Lotcie. Werter postrzega Lottę, jako ideał kobiecego piękna, składa się na to zarówno piękność cielesna jak i duchowa. Niestety sympatia Wertera jest zaręczona z Albertem. To nieszczęśliwe zakochanie jest powodem do samobójczej śmierci głównego bohatera. Tragiczna miłość Wertera doprowadza do śmierci.

Złowrogim obrazem takiej miłości dla osoby nierealnej jest miłość hrabiego Henryka do Dziewicy, widma i tworu piekieł w „Nie-Boskiej komedii” Krasińskiego. Główny bohater zakochuje się w Widmie, które jest odzwierciedleniem poezji. Dla Henryka jest ona ideałem. Dziewica, jako iż jest tworem piekielnym, uwodzi Hrabie Henryka i rujnuje jego małżeństwo. Żona Hrabiego umiera w psychiatryku, a syn staje się niewidomy. Śmierć bliskich Hrabiego jak i jego samego stwierdza tragizm miłości romantycznej.

Przedstawione przykłady, przekonują o słuszności stwierdzenia, że miłość romantyczna jest tragiczna i poszukująca ideałów. W „Cierpieniach Młodego Wertera” doprowadza to nawet do samobójstwa.