Motyw podróży i wędrówki jest obrazem bardzo rozpowszechnionym w literaturze romantyzmu. Jest to związane w dużej części z ty, że jest to okres popowstaniowej emigracji, kiedy to wielu artystów zmuszonych było do wyjazdu za granicę, by nie trafić do więzienia carskiego za swoje poglądy.
Taką sytuacje mamy chociażby w przypadku Adama Mickiewicza, który zmuszony został do wyjazdu do Rosji, kiedy to został skazany w procesie Filomatów. Kiedy znalazł się w głębi Rosji postanowił zobaczyć piękno stepów Półwyspu Krymskiego. Z tej podróży pochodzi jeden z najpiękniejszych zbiorów liryków - "Sonety Krymskie." Są one wyrazem zachwytu, jaki obudziła w poecie przyroda tego regionu, piękno stepów, roślinności, rzeki. Wszystko to znalazło ujście w poezji Mickiewicza. Pobyt ten wiązał się również ze wspomnieniami o Litwie, które powodowało piękno krajobrazu, przypominającego poecie o ojczyźnie.
Motyw podróży odnajdujemy też u Juliusza Słowackiego w "Kordianie". Ukazuje nam tu poeta podróż jako wyprawę po widzę życiowa. Podczas niej bohater dowiaduje się wiele o rzeczach złych tego świata. O dominacji pieniądza nad uczuciami. Jest tu też jednak podróż do ojczyzny na chmurze z Mont Blank, która może symbolizować wzniosłe idee bohatera. Natomiast podczas innej podróży Kordiana na jaw wychodzi, że nie jest on zdolny do poświęcenia się narodowi.
W innym utworze Słowacki również porusza kwestie podróży. Tym razem mowa jest o odległych krajach, nad tytułowym "Grobem Agamemnona" Słowacki wspomina Polskę i Polaków i dochodzi do wniosku, że się na nich zawiódł, że niema w niej ludzi, którzy skłonni są poświecić się dla ojczyzny, tak jak zrobili to bohaterowie greccy.
Jeśli spojrzymy na literaturę obcą, to również zobaczymy, że i w niej poeci wykorzystują motyw podróży. Tak jest na przykład w "Cierpieniach młodego Wertera" Goethego, czy "Giaurze" Lorda Byrona. Werter w swej podróży próbuje uciec od problemów i nieudanej miłości. Podobnie Giaur, który po śmierci swej ukochanej i zemście na Hassanie, wciąż gdzieś pędzi na swym rumaku i komuś ucieka.
O podróżach czytamy tez w innych utworach z epoki romantyzmu. Chociażby w "Dziadach" Mickiewicza mamy dramatyczny obraz wywózki Polaków na Syberię, którzy zostali skazani za działalność antyrosyjska. Albo w "Nie-boskiej komedii" Krasińskiego kiedy to hrabia oprowadzany jest po obozie przeciwnika, albo kiedy rusza w pogoń za kochanką wiedziony jej urokiem. Jak się później okazuje podróż była zbędna, bo okazała się ona maszkara, która wodziła hrabiego romantyczna miłością.
Widzimy więc, że podróż i wyprawy są częstymi motywami, z których korzystali artyści i literaci tej epoki. Mają one różne charakter, ale zawsze symbolizują i prowadzą do pewnej zmiany w bohaterze.
