1) Podniosły, uroczysty styl opowiadania - patos

osiągnięty przez apostrofy, zdania wykrzyknikowe i pytające, które tworzą tzw. "wysoki styl"

charakterystyczny dla pieśni bohaterskich2) Realistyczny, drobiazgowy styl opisu ważnychprzedmiotów i sytuacji ( np. tarczy Achillesa);to także cecha narracji - opóźnianie (retardacja) biegu zdarzeń przez zatrzymanie się nadcharakterystycznym dla epoki przedmiotem iszczegółowy jego opis

3) Dwupłaszczyznowość akcji: świat ludzki iświat boski

4) Mitologiczna motywacja wydarzeń (interwencjafatum - przeznaczenie, które decyduje o sytuacji bohaterów tragicznych)

5) Wszechwiedzący, obiektywny narrator zachowującydystans wobec wydarzeń, który ujawnia się winwokacji (rozbudowana apostrofa) - zwrotem dobóstwa lub muzy o natchnienie (tu:  dla opisania skutków gniewu Achillesa), w początkowychwersach utworu. Ponadto inwokacja wprowadzała wtemat utworu, prezentowała bohaterów, zaznajamiała czytelnika z interwencją boską

6) Niezwykła plastyczność opisów osiągnięta dziękibogactwu epitetów stałych, np. "szybkonogiAchilles", "gromowładny Zeus", "mężny Hektor","różanopalca Jutrzenka", "Hektor o hełmie wiejącym kitami"

7) porównania Homeryckie (jeden człon krótki,  drugi rozbudowany w obraz przyrody), np."I tak jak orzeł, ptak górski najszybszy wśróduskrzydlonychSpada i lekko dopędza z chmur gołębicę spłoszoną-Ona wymyka się, pierzcha, lecz orzeł z wrzaskiemstraszliwymZ bliska uderza, w drapieżnej duszy zdobyczyspragniony -Tak z zaciętością Achilles pędził, a Hektor uciekałPod Trojańskimi murami unosząc rącze kolana."