Co to jest poemat heroikomiczny

Poemat heroikomiczny to gatunek epicki, o charakterze komicznym, łączący powagę i podniosły styl wypowiedzi z błahym, niepoważnym tematem. 

Wykorzystanie gatunku poematu heroikomicznego miało często na celu skupienie uwagi na przedstawianym problemie poprzez ośmieszenie go. Poemat heroikomiczny jako gatunek literacki pochodzi ze starożytnej Grecji, gdzie powstał wzorcowy poemat heroikomiczny pt. "Batrachomyomachia", co oznacza wojnę żab i myszy.

Poemat heroikomiczny przewrotnie naśladuje cechy gatunkowe antycznego eposu bohaterskiego (jak "Iliada"). Wykorzystuje jego szczególną formę i styl, aby w odróżnieniu od niego przedstawić przyziemną tematykę. 

W literaturze polskiej poematy heroikomiczne pisał Ignacy Krasicki - "Myszeida" (wojna kotów i myszy na dworze księcia Popiela) i "Monachomachia, czyli wojna mnichów" oraz będąca odpowiedzią dla oburzonych czytelników "Antymonachomachia".

Poemat heroikomiczny - cechy gatunkowe na przykładzie "Monachomachii"

- poemat heroikomiczny zawiera apostrofę (tu do Arystotelesa jako patrona nauki i filozofii)

- dwa plany wydarzeń - ziemski (miasteczko z karczmami i klasztorami) oraz pozaludzki, kierujący działaniami ludzi ("jędza niezgoda", która niczym starożytna bogini wywoła spór między mnichami)

- obecność scen walki (w poemacie heroikomicznym Krasickiego uczona dyskusja mnichów przeradza się w bijatykę na kufle, talerze, sandały, pasy i książki)

- bohater zbiorowy (zakony karmelitów i dominikanów)

-  poemat heroikomiczny zawiera liczne porównania homeryckie, opisywanie bohaterów poprzez prezentację ich działania.