Cierpienie jest częścią życia każdego człowieka. Czasami można traktować je jako karę, ale bywa też tak, że człowiek nie rozumie, dlaczego spotkało go jakieś nieszczęście. Szczęście wydaje się być tak daleko. Życie ludzie wydaje się być wtedy złożone z kontrastów. Każde uczucie jest przeznaczone, trzeba go doświadczyć.
Cierpienie bardzo szybko stało się jednym z tematów literatury. Podejmowano go w mitologii w bardzo wielu historiach. Jednym z nich jest mit o Niobe. Była ona żoną Amfiona, który był królem Teb. Miała ona czternaścioro dzieci. Była bardzo z nich zadowolona. Przechwalał się przed Leto, matką Artemidy i Apollona. Na prośbę matki, dzieci bardzo szybko zemściły się na zuchwałej Niobe.
Artemida i Apollon zabiły wszystkie dzieci Niobe niechybnymi strzałami. Niobe była bardzo zrozpaczona. Powróciła do swojej ojczystej lidyjskiej ziemi. Tam cały czas gorzko płakała. Widząc to Zeus zamienił jej ciało w skałę na górze Sypilos. Według mitu, łzy załamanej Niobe, tworzą źródełko, które wypływa z góry. Oznacza to, ze męka Niobe wcale się nie skończyła i mus ona płakać nadal. Sprzeniewierzenie się woli bogów zostało bardzo surowo ukarane, ponieważ okrucieństwo i mściwość greckich bogów była naprawdę duża.
Niobe płakała nawet jako skała - jej udręka jest zatem wieczna. W całej późniejszej kulturze Niobe stała się ikoną matczynej rozpaczy po stracie ukochanych dzieci. Jej ból inspirował wielu artystów.
Mitologicznym bohaterem, którego postać stale łączymy z motywem cierpienia jest Prometeusz. Winą tego tytana było to, że z miłości do ludzi, wykradł dla niech ogień z Olimpu. Za to rozgniewany Zeus, przykuł Prometeusza do skały Kaukazu, gdzie przylatywał orzeł i wydziobywał mu wątrobę. Cierpienie Prometeusz było konsekwencją wielkiego poświęcenia się tego bohatera dla dobra ludzi. On bardzo ich kochał, dlatego też znalazł odwagę, by przeciwstawić się bogom. Chciał uszczęśliwić ludzi, którzy zawsze byli skazani na łaską bogów. Jego męka okazała się nie bezowocna, ponieważ dzięki niej ludzi mogli żyć normalnie. Dlatego też cierpienie Prometeusza ma zupełnie inny wymiar, niż cierpienie Niobe.
Cierpienie, które nie jest winą bohatera opisane jest w historii Edypa. Bohater ten jest uwikłany w historię, naznaczoną przez fatum - jego przeznaczeniem jest zabicie ojca i ślub własną matką. Dlatego też pragnie on uciec przez przeznaczeniem, uciekając z kraju. Niestety to rozwiązanie nic nie daje, ponieważ przed losem nie ma odwołania. Musi się stać to, co zostało mu przeznaczone. Jest to sytuacja tragiczna, czyli taka, z której nie ma dobrego wyjścia. Tragizm jest kategorią dramatu antycznego i na jego zasadzie budowane są wszystkie dzieła teatralne - "Król Edyp", "Antygona".
Mitologia bardzo szeroko zajmuje się motywem cierpienia, ponieważ jest to jedna z wzorcowych sytuacji w życiu człowieka. Potem powtarza się on często, dowodząc tezie, że cierpienie jest na stałe wpisane w życiorys ludzki.
Także z najważniejsza z ksiąg na ziemi, czyli "Biblia" jest przepełniona opowieściami o cierpieniu. Najbardziej znaną i wymowną jest z pewnością historia Hioba, to dramat poetycko-filozoficzny, zapisany, Starym Testamencie. Hiob jest przedstawiony jako człowiek, który żyje według zasad, wyznaczonych przez Boga. Mimo to zostaje spadają na niego liczne nieszczęście - utracił on rodzinę, dobytek, zdrowie. Znosi to jednak z pokorą, wierząc, ze Bóg, ma wobec niego jakiś plan. Tak też jest - w nagrodę ze wiarę Hiob odzyskuje wszystko.
Z tej historii biblijnej zaczerpnięty jest właśnie wzór wielkiej wiary i oddanie się woli Boga. Hiob nie buntuje się przeciw Bogu, ale traktuje swoje cierpienie jako naukę; staje się ono sensem jego życia, chce odnaleźć w nim cel. Wie, że Bóg nie robi tego w złym celu; pytanie - dlaczego cierpimy, nie zawsze ma odpowiedź.
Największą jednak tajemnicą jest męka Chrystusa. Jego cierpienie można porównać do cierpienia Prometeusza, który również poświęcił siebie dla dobra innych ludzi. Motywacja dla Chrystusa jest miłość dla grzesznych ludzi; chce on odkupić ich winy i zapewnić zbawienie w niebie.
Jak widać motyw cierpienia jest obecny w dwóch najważniejszych dziełach naszej kultury - w Biblii i mitologii. W pierwszej z nich cierpienie ma bardzo filozoficzny i głęboki wymiar, prowadzi do refleksji nad ludzkim życiem i jego wartością; jest sprawdzianem dla człowieka. Mitologia pokazuje, że cierpienie jest może być igraszką bogów; przedstawia prawzorze zachowań człowieka. Z obu tekstów można wywnioskować, że cierpienie jest stałem elementem naszego życia.
