Kalokagatia - definicja pojęcia, wpływ kalokagatii na światopogląd renesansu. 

Co to jest kalokagatia

Kalokagatia to termin stosowany na określenie antycznego ideału współwystępowania i współgrania dwóch cenionych wartości - piękna i dobra. Nazwa kalokagatia pochodzi od starogreckich słów kalós kai agathós, czyli "piękny i dobry", po raz pierwszy pojawiła się w pismach Ksenofonta, greckiego pisarza i historyka żyjącego na przełomie V i IV w. p.n.e.

W starożytnej Grecji kalokagatia pierwotnie oznaczała wzorzec wychowania oparty na dbałości zarówno o cnotę, przymioty ducha i zdolności umysłowe, jak i harmonię i sprawność ciała. Kalokagatia była ideałem etyki i estetyki, doskonałością moralną i fizyczną, celem, do którego człowiek powinien dążyć.

Kalokagatia w renesansie

Wzorzec kalokagatii został przyjęty przez kulturę renesansu wraz z dorobkiem antyku, który w odrodzeniu odkryto na nowo. Echa starożytnej kalokagatii przyczyniły się do docenienia ludzkiego ciała, dostrzeżenia jego piękna i harmonii. W przeciwieństwie do średniowiecza - skoncentrowanego na sprawach ducha, sprowadzającego cielesność do grzechu - w renesansie nawiązującym do antycznej kalokagatii uznano piękno ludzkiego ciała za wartość równie ważną jak cnota i mądrość. Wyraża to "Człowiek wirtuwiański" - rysunek  Leonarda da Vinci ilustrujący idealne ludzkie proporcje.

Kalokagatia w pewnym stopniu wpłynęła także na ukształtowanie się ideału człowieka renesansu, czyli wszechstronnie wykształconego, o szerokich zainteresowaniach i zdolnościach w różnych dziedzinach.