"Kamienie na szaniec" to powieść o charakterze reportażu Aleksandra Kamieńskiego. Głównymi bohaterami są warszawscy harcerze, którzy swymi czynami zasłużyli na miano "bohaterów narodowych". Jednym z nich jest Tadeusz zawadzki, który znany jest głównie z " akcji pod Arsenałem", sfilmowanej niejednokrotnie.

Tadeusz był synem profesora, którego głównym zainteresowaniem była chemia i działalność społeczna. Miał jedną siostrę. Cała rodzina potrafiła stworzyć niezwykła atmosferę panująca w domu:

" Dom Zośki przyciąga jak magnes. Czy to działa atmosfera wzajemnej życzliwości, otaczająca całą tę rodzinę"?.

Tadeusz Zawadzki otrzymał pseudonim "Zośka" ze względu na swoją "dziewczęcą urodę":

"Został on bowiem przez naturę obdarzony niemal dziewczęcą urodą. Delikatna cera, regularne rysy, jasnoniebieskie spojrzenie i włosy złociste, uśmiech zupełnie dziewczęcy, ręce o długich, subtelnych palcach, wielka powściągliwość, pewien rodzaj nieśmiałości".

To dziewczęce imię w pseudonimie nie odpowiadało jednak jego odporności na trudne warunki i niezwykłej odwadze. Komponowało się z jego usposobieniem. Zośka był bardzo wrażliwym, subtelnym chłopcem, który nie łatwo nawiązywał przyjaźnie. Narrator wspomina, że jemu wystarczały przyjacielskie rozmowy z matką, do której często był porównywany:

" W obojgu uderzał ten sam spokój, pokrywający głębie uczucia i wrażliwość, ten sam łagodny, wyrozumiały, głęboki stosunek do ludzi, to samo pełne oddanie się sprawie, co, do której wzięli na siebie odpowiedzialność".

Zośka uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego. Odnosił tam wspaniałe wyniki w nauce, należał do grona uczniów bardzo oczytanych i mających różnorakie zainteresowania. Ważnym punktem w jego życiu były różne dyscypliny sportu. Niewątpliwie dzięki wytrwałym treningom uzyskiwał on najlepsze wyniki w zawodach, ale także ta sprawność fizyczna potrzebna mu była podczas akcji np. "Małego Sabotażu".

Tadeusz Zawadzki był człowiekiem konsekwentnym, nie poddającym się, zawsze walczył do końca. Potrafił przełamać własne lęki i strach.

Dzięki takim cechom jak: odwaga, poświęcenie, łagodność, niezłomność zyskiwał coraz to nowych przyjaciół i naśladowców:

" Od piętnastego roku życia rządził już i kierował stale. Tym zaś różnił się od innych przywódców - rówieśników, że swą rolę wypełniał w sposób naturalny, prosty i nieznaczny. Nie rozkazywał, nie żądał, nie pouczał. Nie narzucał swej woli. W zwykły sposób mówił, w zwykły prosty sposób robił to, co chciał, by robili inni. I myślał raczej o innych niż o sobie. To wystarczało".

Zdolności przywódcze Zośka wykorzystywał podczas akcji zbrojnych działając w "Szarych Szeregach". Uczestniczył w malowaniu symbolu Polski Walczącej, żółwi na fabrykach zakładach pracy oraz zrywaniu flag hitlerowskich z polskich budynków i zastępowanie ich biało- czerwonymi. Zośka miał dar przewidywania i doskonałej organizacji, dlatego to on :

" rozplanował akcje w terenie i w czasie; dobierał ludzi do właściwych prac, wyznaczał robotę, kontrolował jej wykonanie".

Tadeusz Zawadzki niejednokrotnie udowodnił, że dla ojczyzny jest gotów poświęcić wszystko. Wielokrotnie narażał życie w walce z okupantem. Bardzo cenił sobie także przyjaźń z Rudym, dlatego nie zawahał się zorganizować akcję jego odbicia z rąk gestapowców. Taki gest był dowodem niezwykłego silnego związku między tymi chłopcami.

Zośka był ostatnim z trzech kolegów, który zginął na polu walki. Dla niego nie spełnił się sen o wolnej Polsce. Jednak jego poświęcenie a także największa ofiara -życie, przyczyniły się do tego, że my - młode pokolenie możemy cieszyć się niepodległą ojczyzną.

Według mnie Tadeusz Zawadzki to legendarna postać, która zasługuje na uznanie i szacunek. Nie można zapomnieć o jego patriotycznej postawie, bohaterstwie i odwadze.

Warto pamiętać o takich bohaterach, nie tylko w chwilach rocznicowych, ale każdego dnia.