Jacek Soplica, jego brat Sędzia, syn Tadeusz i podopieczna Zosia byli pierwszoplanowymi bohaterami wielkiego dzieła Adama Mickiewicza -" Pana Tadeusza". Jednak ja chciałabym zająć się pierwszym z wymienionych. Była to postać dynamiczna, dlatego jego postępowanie na przestrzeni książki zmieniło się bardzo znacznie. Jego życie możemy podzielić na dwa etapy: pierwszym z nim jest życie Jacka hulaki, swawolnego mężczyzny, który bardzo lubił różne rozrywki, zaś drugi to życie Księdza Robaka, osoby skromnej, chcącej pomagać ojczyźnie i rodakom.
Momentem przełomowym w jego życiu była źle ulokowana miłość. Jacek zakochał się w córce Stolnika- Ewie. Jednak niedoszłemu teściowi nie pasowało niskie pochodzenie Jacka i postanowił podać mu czarną polewkę, czyli symbol odtrącenia jego zalotów. Bohater stoczył się, zaczął pić, ponadto złamał życie swojej żonie, która dała mu syna Tadeusza. Jednak pewnego dnia zobaczył triumfującego na balkonie i w afekcie zamordował go. Jacek bardzo żałował swojego czynu i postanowił się zmienić. Opuścił rodzinną miejscowość i wyruszył w świat, aby odkupić winy. Rozpoczął od wstąpienia do klasztoru ojców Bernardynów oraz przyjęcia potępiającego imienia: Robak. Pokutował aktywnie, ponieważ pomagał ojczyźnie, był emisariuszem, uczestniczył w bitwach.
Myślę, że postępowanie i chęć poprawy tej postaci jest godna podziwu, dlatego, że tak niewiele istnieje osób w codziennym życiu, które mimo ogromnego błędu, potrafią się do niego przyznać i szczerze go żałować.
