Pan Tadeusz nie ma jednego bohatera, występuje tu bohater zbiorowy: polska szlachta. Spośród różnych jej reprezentantów postacią niewątpliwie najpełniej ukazaną jest Jacek Soplica. Jacek Soplica pochodzi z zamożnego rodu, jego ojciec pełnił godność podczaszego,  zajmował się dochodowym handlem z zagranicą. Nie był więc zaściankowym szlachetką. Dość trudno ustalić wiek Jacka. Podczas akcji poematu jest on człowiekiem starym, a być może pięćdziesięcioletnim, który zdaniem Gerwazego. , zestarzał się z żalu. Życie Jacka wyraźnie się rozpada się na dwie części i odpowiednio do nich zmienia się charakter tej postaci. Wewnętrzna przemiana odmienia praktycznie wszystko. Jacek w czasach burzliwej młodości był dość typowym reprezentantem szlacheckiego warcholstwa. Uważał ,że dla jego samowoli, fantazji nie może być żadnych granic. Planował nawet na swoją rękę wojnę z Moskwą. Młody Soplica za nic miał sobie prawo, autorytet królewski wobec kraju. Momentem przełomowym momentem w życiu Soplicy stała się zbrodnia. Jednak poeta dał szansę tej postaci odkupienia win. Kazał wyjechać do Rzymu, gdzie został zakonnikiem. Stał się księdzem Robakiem. Był ów w Legionach Dąbrowskiego, przedzierał się jako emisariusz do kraju. Z dawnego Soplicy pozostała w księdzu Robaku jedynie najzwyklejsza odwaga. Katowany przez Prusaków, Rosjan itp. udowodnił siłę charakteru.  Zmazał wszystkie grzechy młodości ,ginąc w Soplicowie jesienią 1811 roku.