469 p.n.e. - 406 p.n.e.
Sofokles , obok Ajschylosa i Eurypidesa, należy do trzech największych tragików starożytnej Grecji. Urodził się 496 lat przed naszą erą w wiosce Kolonos.). jego dzieciństwo toczyło się zwykłym dla małego Greka trybem. Przez pierwsze sześć lat żył sobie beztrosko pod opieką kobiet, bawił się z innymi dziećmi i jak inne dzieci chętnie słuchał tajemniczych opowieści o cudownym świecie olimpijskich bogów i heroicznych czynach bohaterów, takich jak Herkules czy Odyseusz. Kiedy ukończył lat sześć, jego wychowaniem i edukacją zajęli się mężczyźni. Ojciec Sofoklesa, Sofilos, był rzemieślnikiem, jednak zapewnił synowi staranne wykształcenie zgodne z greckim ideałem harmonii (tzw. kalokagathia). Edukacja miała wspomagać naturalny rozwój ciała i umysłu. Toteż Sofokles posiadł umiejętność tańca i gry na lirze, zapoznał się z mitologią i literatura grecką. Wkrótce zaś sam zaczął pisać i odnosić na tym polu spore sukcesy. Po raz pierwszy dał się poznać szerokiej publiczności w 468 roku p.n.e. , kiedy to odniósł ogromny sukces, zdobywając pierwszą nagrodę w konkursie dramaturgicznym.
Pokonał wówczas poprzedniego mistrza, którym był sam Ajschylos. Sofokles szybko zdobył sobie uznanie, ponieważ Ateńczycy bardzo sobie cenili swoich twórców, a tragedie stanowiły doniosłą dziedzinę pisarstwa.
Ogólne poważanie i autorytet, jakim się cieszył, niejako zobowiązywały go do pełnienia funkcji publicznych. Dwukrotnie został powołany na stanowisko stratega. Pełnił też urząd przewodniczącego komisji zarządzającej funduszami Ateńskiego Związku Morskiego. Jednak publiczne obowiązki obywatela nie były jego powołaniem, zdecydowanie bardziej zajmowały go kwestie moralne. Zagadnienia z zakresu etyki ludzkiego postępowania stanowiły główną oś problematyki jego utworów. Przyjaźnił się z Peryklesem, wybitnym mężem stanu, politykiem i strategiem, uważanym za twórcę potęgi Aten. Bliskie stosunki łączyły go także z Herodotem, wielkim greckim kronikarzem i historiozofem. Sofokles wprowadził do Aten kult boga Asklepiosa, patrona lekarzy i medycyny, sam pełnił też obowiązki jego kapłana.
Sofokles cieszył się długim życiem, zmarł w wieku dziewięćdziesięciu lat, w 406 roku p.n.e. Żył w czasach świetności Aten, po nie doczekał się przykrego widoku oblężenia miasta przez Spartan. Nie musiał też oglądać ostatecznego upadku w 404 roku p.n.e., kiedy to Ateny musiały się poddać i uznać zwierzchnictwo najeźdźcy. Sofoklesa uznano za herosa, dołączył do grona wybitnych jednostek, które Grecy stawiali za przykład kolejnym pokoleniom.
Sofokles był twórcą bardzo płodnym, pisał dużo i szybko, do jego dorobku zalicza się ok. 120 tragedii i dramatów satyrowych. Niestety znaczna większość tekstów uległa zniszczeniu i do naszych czasów zachowało się tylko siedem: "Antygona", "Król Edyp", "Elektra", "Ajas", "Trachinki", "Filoktet", "Edyp w Kolonie". Ta ostatnia tragedia została wystawiona w 401 roku p.n.e. przez Sofoklesa Młodszego - wnuka wielkiego tragika.
