O Homerze, autorze dwóch wspaniałych starożytnych epopei: Iliady i Odysei, wiemy niewiele, choć zachowało się siedem jego życiorysów. Pochodzą one z czasów rzymskich i mają charakter na pół legendarny. Tak więc nie wiadomo czy Homer to imię własne czy przydomek. Różni badacze wywodzą to imię od słów oznaczających "składacza", "zakładnika", "towarzysza" lub "ślepca". Etymologie te są zawodne, więc lepiej przyjąć, iż było to imię własne. Grecy starożytni nazywali Homera po prostu Poetą, bez żadnych dodatków.
Legendarne z pewnością są informacje, że Homer pierwotnie nazywał się Melesigenes i był synem boga rzeki Meles, płynącej koło Smyrny, i nimfy Kreteis. Świadczą one jedynie o randze Homera w świecie greckim, gdzie zawsze wybitnym ludziom przypisywano boskie lub półboskie pochodzenie. Także miejsce urodzenia poety od najdawniejszych czasów było przedmiotem sporu, według świadectwa zamieszczonego w epigramacie z II w. p.n.e.: "Siedem miast się spierało o ród poety Homera.".
Język - dialekt joński, którym napisane są epopeje - wskazuje na pochodzenie autora z Azji Mniejszej, może ze Smyrny, ale nie jest to pewne. Faktem jest, że znał wybrzeża Azji Mniejszej, opisywał je bowiem bardzo realistycznie w Iliadzie. Najwcześniejsze wzmianki o Homerze, pochodzące z VI w. p.n.e., wspominają, że pochodził z wyspy Chios. Na wyspie tej działała w późniejszych wiekach szkoła naśladowców i recytatorów jego poezji, tzw. homerydów. Wszystkie inne informacje, zawarte w zachowanych biografiach poety, należy włożyć między bajki. Można jeszcze jedynie brać pod uwagę wzmiankę, iż umarł na małej wysepce Ios, dożywszy późnego wieku.
Równie trudno ustalić czas życia poety i powstania jego dzieł. Analiza świadectw literackich i archeologicznych umieszcza go w IX lub VIII w. p.n.e., a ściślej na przełomie tych wieków.
