Powszechnie jest Mickiewicz uznawany za największego polskiego poetę, co, oczywiście, nie specjalnie służy przedstawianiu jego "odbrązowionych " wizerunków, a należy przyznać, że nasz naczelny wieszcz posiadał wcale ciekawy i na pewno nie zupełnie bezgrzeszny życiorys. Nie był także przez całe życie romantykiem, jak powszechnie się uważa, wszakże podczas swych studiów odbywanych we Wilnie był zagorzałym wielbicielem Woltera i niejedna strofa inspirowana przez tego francuskiego wolnomyśliciela i libertyna wyszła spod jego pióra, w tym takie, które nie traktowały kobiety jako idealnego uosobienia wszystkich cnót, a wręcz przeciwnie. Właściwie dopiero, gdy zaczął uczyć w Kownie, w ten sposób odpracowywał stypendium, dzięki któremu ukończył studia, stał się romantykiem, jakiego znamy z podręczników szkolnych. To wtedy oddał się namiętnym lekturom dzieł Lorda Byrona i Goethego, szczególnie zaś "Cierpień młodego Wertera", to wtedy miał szanse pogłębić swoją znajomość folkloru tych ziem, to wreszcie wtedy przeżył swój sławny romans z Marylą Wereszczakówną, które swe odzwierciedlenie znalazł na kartach czwartej części "Dziadów". Skończył się on nieszczęśliwie, gdyż panna mimo tego iż kochała naszego poetę, nie zdecydowała się na zerwanie swych zaręczyn z Wawrzyńcem Puttkamerem i koniec końców wyszła z za niego za mąż. Cierpiał tedy Mickiewicz w Kownie, jakkolwiek nieco mu te boleści osłodziła żona miejscowego lekarza, z którą wdał się w romans. Nie do końca udane było również małżeństwo, jakie zwarł on z Celina Szymanowską, gdyż żona cierpiała na chorobę psychiczną, która w przypadku nasilenia jej objawów wymagała stałej obecności męża. Z tego też powodu Mickiewicz zrezygnował z wcale intratnej posady wykładowcy w Lozannie. W swym życiu nasz wieszcz bywał we wielu miejscach, choć nie zawsze z własnej woli. Zwiedził zatem Rosję (to akurat nie z własnej woli), Niemcy, Włochy, Czechy, Szwajcarię oraz Francję. Zmarł w Stambule w roku 1855, jego ciało natomiast spoczęło w Paryżu.

KALENDARIUM:

1798 - rok narodzin w Zaosiu k. Nowogródka

1815 - podejmuje naukę na Uniwersytecie Wileńskim

Okres wileńsko - kowieński

1816-1819 - studia we Wilnie

1819-1823 - pracuje jako nauczyciel w gimnazjum w Kownie

Dzieła napisane w tym czasie:

1820 - Oda do młodości

1822 - Ballady i serduszko

1823 - Grażyna

1823 - Dziady wileńsko - kowieńskie

Okres rosyjski

1823 - rozprawienie się władz carskich z filomatami, pobyt we więzieniu w Wilnie, pobyt w Rosji

1826 - Sonety krymskie

1828 - Konrad Wallenrod

Okres drezdeński 1829-1833

1829 - podróże po Europie

1830 - w Rzymie dowiaduje się o wybuchu powstania. Nie udaje się mu jednak dotrzeć do Królestwa Polskiego. Kilkumiesięczny pobyt w Poznańskiem.

1830 - Drezno, spotkanie z emigrantami popowstaniowymi, wyjazd do Paryża

1831 - Reduta Ordona

1832 - Dziady drezdeńskie

Okres paryski

1834 - ożenek z Celiną Szymanowską

1839/40 - wykłady w Lozannie

1840 - wykłady w College de France (Paryż), zetknięcie się z Andrzejem Towiańskim

1848 - stworzenie Legionu Polskiego we Włoszech.

Z powrotem we Francji, podjęcie pracy w Bibliotece Arsenału

1855 - wyjazd do Turcji (wojna krymska)

26 listopada 1855 - śmierć w Konstantynopolu