Adam Asnyk jawi się jako twórca nietypowy na tle swej epoki. Pozytywizm bowiem kładł nacisk na wartości społeczne, co go odróżniało od romantyzmu z jego wizją wyizolowanej z ogółu genialnej jednostki, która kontaktuje się z resztą społeczeństwa wyłącznie za pomocą swej poezji. Skupianie się na sobie było więc traktowane przez pozytywistów z dużą dozą nieufności. Dlatego też literatura tej epoki była tak odmienna od literatury romantycznej. Niewiele było w niej poezji, która przecież jest ekspresją własnego ja, za to dominującymi formami literackimi były gatunki prozaiczne takie jak - powieść, opowiadania, nowele, obrazki, itp.
Rozpiętość tematyczna poezji Asnyka jest duża. Zapewne wynika to z szerokich zainteresowań filozoficzno - społecznych tego twórcy oraz jego na poły romantycznej, na poły pozytywistycznej wizji roli poety i poezji w społeczeństwie.
Wątki pozytywistycznej ideologii wyraźnie widać w wierszu "Do młodych". Skojarzenia z "Odą do młodości" Mickiewicza są tu nie bezpodstawne, gdyż to także jest swego rodzaju manifest pokolenia, które właśnie przejmowało "rząd dusz" w społeczeństwie. Asnyk wyraża w nim Comte'owską wiarę, że rozwój wiedzy oraz nauki doprowadzi do powstania lepszego społeczeństwa, a co za tym idzie, i człowieka, człowieka, który będzie w stanie aktywnie zmierzyć się z rzeczywistością zarówno tą społeczną, jak i przyrodniczą. Jednakże temu zapatrzeniu w to, co przyszłe, powinna towarzyszyć świadomość, że to, co było, również jest istotne, gdyż stanowi ono wielką spuściznę kulturową, które nas wzbogaca. Na tej płaszczyźnie dochodzi u Asnyka do pojednania romantyzmu z pozytywizmem (widać to także w wierszu "Daremne żale"). Należy jednak pamiętać, że jest dla niego oczywiste, że kolejne epoki przychodzą i odchodzą - ewolucyjne spojrzenie na historię, i nie ma w tym nic strasznego, gdyż taka jest natura rzeczy (Sonet I z cyklu "Nad głębiami").
Poza powyżej wymienionymi wątkami w twórczości Asnyka możemy odnaleźć również mniej zaangażowane filozoficznie czy społecznie tematy. Na plan pierwszy wysuwa się tu miłość. Autor "Do młodych" stworzył wiele erotyków, które do dziś mogą budzić zainteresowanie czytelnika, i są świadectwem, że epoka pozytywizmu to nie tylko praca u podstaw i niesienie "kagańca oświaty" w lud. Miłość jawi się tu raz jako uczucie, które miało mieć moc przemiany świata (wątek romantyczny), a okazało się zabawą, przyjemną i wciągającą grą pomiędzy nie do końca zakochanymi partnerami ("Karmelkowy wiersz" oraz "Między nami nic nie było"), raz to jako coś, co niszczy, powoduje ból i cierpienie, ale jednocześnie bez niej poeta nie wyobraża sobie życia ("Ja ciebie kocham" oraz "Ach, jak mi smutno").
Mówiąc krótko, Asnyk starał się w swej twórczości załagodzić spór pomiędzy pozytywizmem a romantyzmem, włączając obydwie epoki w pewien nadrzędny proces historyczny, ale przy tym nie stronił od lżejszych tematów jak np. liryka miłosna.
