Jeden z najwspanialszych twórców poetyckich starożytnego Rzymu - Horacy - w Pieśni 9 i 11 z Carminy I pisze, że człowiek powinien cieszyć się w życiu każdą chwilą
( słynne Carpie Diem - chwytaj dzień ). Należy korzystać z każdej minuty naszego życia, bowiem nigdy się ona już drugi raz nie powtórzy, nie wolno nam zostawiać niczego na następny dzień, bo może okazać się za późno. Horacy zdaje się mówić, żyj pełnią życia, ciesz się z tego, co posiadasz, nie martw się tym, co będzie potem. Każda minuta naszego życia to dar od Boga, który musimy w pełni wykorzystać, gdyż czasu mamy niewiele.
Każda chwila, każda sekunda naszego życia jest darem i ten dar trzeba wykorzystać, bo nasze życie jest takie krótkie. Nie powinniśmy przejmować się tym, co może stać się jutro, tylko korzystać z życia w danym jego momencie.
Horacy w Pieśni 9 pisze, aby nie żałować sobie wina, tańców, miłości, należy korzystać z tych wszystkich przyjemności zanim człowieka nie dopadnie starość i niemoc.
Trzeba we wszystkim zaufać bogom, bowiem to w ich rękach jest nasz los.
Z kolei w Pieśni 11 poeta zwraca się do kobiety (możliwe, że ukochanej), aby nie zadawała bogom ani wróżkom pytań o kres swojego życia, bowiem to strata czasu, odpowiedzi i tak nie uzyska.. Należy robić to, co sprawia danej osobie przyjemność, to, co sobie wcześniej zaplanowaliśmy, gdyż nigdy nie znamy dnia ani godziny i może się zdarzyć, że przez te niepotrzebne egzystencjalne refleksje, umknie nam z życia coś ważnego.
Podsumowując rozważania autora, należy korzystać z życia jak najwięcej, czerpać z życia pełną piersią, tak pokrótce można opisać światopogląd poety.
Starożytni greccy filozofowie za jedną najważniejszych cnot uważali dobro, Diogenes głosił, że człowiek powinien uniezależnić się od wszystkich dóbr materialnych, norm postępowania społecznego, na tym według niego polegała prawdziwa wolność człowieka, a do tego wszystkiego człowiekowi potrzebna jest ciężka praca i dyscyplina ducha. Z kolei Epikur, którego poglądy były bardzo zbliżone do poglądów Horacego, uważał, iż celem człowieka powinno być dążenie do szczęścia, a nie strach przed bogami i kresem swego życia.
Natomiast w kulturze średniowiecza prym wiodła asceza, według której człowiek powinien zrezygnować z wszelkich dóbr materialnych, z wszelkich przyjemności, powinien wieść skromne, pobożne życie. Jak zauważamy postawa propagowana przez kulturę średniowiecza jest zupełnie sprzeczna z poglądami Horacego. Jednak już w następnej epoce, renesansie, znów powróci horacjańska idea korzystania z życia, bowiem w odrodzeniu panował antropocentryzm, czyli stawianie człowieka w centrum zainteresowania, a zatem i potrzeby człowieka zaczęły być na nowo brane pod uwagę.
Człowiek nigdy nie wie, co może go spotkać jutro. Być może jakiś wypadek w wyniku którego nasze dni dobiegną kresu, a może w drugą stronę, spotka nas ogromne szczęście, które pozwoli nam zrealizować wszystkie nasze marzenia i plany. Tego nie wiemy, ale nie odkładajmy niczego na później, by nigdy nie żałować. Przeżyjmy życie tak, aby każda jego minuta była rozsądnie wykorzystana, nie odmawiajmy sobie przyjemności, bowiem to los zesłał nam je w darze, ale pamiętajmy także o przyszłości, wyznaczmy sobie cele, które następnie zrealizujemy.
