W dzisiejszych czasach mało kto pamięta o ideałach propagowanych przez starożytnych.

W centrum ich zainteresowania był człowiek, który całe życie powinien się doskonalić, najwyżej szanowaną cnotą była mądrość. Starożytni filozofowie, pomimo , iż całe życie poświęcali rozmyślaniom , w sceptyczny sposób podchodzili do swej wiedzy.

Można w tym miejscu przytoczyć słynne słowa : ,,Wiem, że nic nie wiem".

Ważną cnotą było męstwo i patriotyzm.

Umiłowanie ojczystej ziemi i podporządkowanie swoich losów to ideały, o których mówił w swych poezjach starożytny poeta Tyrteusz.

Uważał, że nie trzeba żałować krwi w obronie własnej ojczyzny, gdyż nie ma wartości wyższej nad bohaterstwo.

Wysoko ceniona przez starożytnych była prawda, która była nieodłączną towarzyszką cnoty. Kłamstwo było ewidentnym zbrukaniem honoru, dlatego za wszelką cenę szanujący się ludzie starali się go unikać.

Mądrą zasadą stosowaną przez starożytnych była zasada ,,złotego środka", nakazywała ona zachowanie umiaru i odradzała popadania w skrajności. W czynach nie należało kierować się chwilowymi impulsami, ale rozsądkiem.

Stoicy zakładali , że z równym spokojem należy przyjmować wieści dobre i wieści niepomyślne, gdyż życie jest zmienne i nie można od niego uzależniać swego szczęścia.

Prawdziwy spokój można odnaleźć we własnym wnętrzu, dlatego należy żyć cnotliwie, aby w ten sposób zachować wewnętrzną harmonię.

Istotnym ideałem jest ideał demokratycznego państwa, w którym władza miała być sprawowana zgodnie z głosem większości obywateli. Każdy miał prawo zabrać głos i zaproponować ustawę lub rozwiązanie danej kwestii.

We współczesnym świecie ludzie bardzo przywiązują się do spraw materialnych, tak jak gdyby spodziewali się, że będą wieczni.

Zapominają , o tym , że losem człowieka jest przemijanie , połączone z ciągłymi zmianami, według twierdzenia Heraklita z Efezu, który powiedział, że ,, wszystko płynie", a tym samym ,, nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki".

Pamiętając o tym, powinniśmy starać żyć , jak najlepiej, aby później niczego nie żałować, gdyż nie da się cofnąć czasu i wymazać naszych dawnych uczynków.