W Biblii, która jest bardzo wyjątkowym dziełem, jest zapisana historia ludzi, od samego początku, a także stworzenie świata. Jej treścią jest symboliczna walka dobra i zła; przekaz najważniejszych zasad moralnych i świata wartości. Biblia jest przede wszystkim księgą święta dwóch wielkich religii. Chrześcijaństwo uznaje całe Pismo Święte, judaizm zaś tylko Stary Testament. Biblia ma bardzo dużą siłę przekazu, stało się tak, że jej treść jest ponadczasowa - żadne inne dzieło nie przedstawia tylu informacji i wartości. Pismo Święte powstawało przez bardzo długi okres czasu i jest zasługą bardzo dużej ilości autorów. Zawiera też odpowiedzi na nurtujące ludzi pytania.
Właściwie to nie można powiedzieć, jakim dziełem gatunkiem literackim jest Biblia. Zawiera ona bardzo wiele gatunków literackich. Treść Biblii jest usystematyzowana - określa odpowiedni kodeks i zasady moralne. Wynikają one z Dekalogu, czyli najważniejszego zbiorem praw w Piśmie Świętym. Dzięki przykazaniom, człowiek może obrać sobie odpowiednie wskazówki, dzięki którym wiadomo, jak postępować. Przekazuje Dekalog uniwersalne prawdy, które uduchowiają człowieka, uczą miłości, uczciwości, miłosierdzia w stosunku do drugiego człowieka; wyjaśnia wątpliwości i dwuznaczne kwestie.
Znaczenie słów E.Fromma i E.Mauniera ma swoje odniesienie do bardzo dużej ilości tekstów Pisma Świętego. Dzięki temu można dokładniej wyjaśnić ich sens. Najważniejsza idea, którą przedstawia Fromm "Miłość jest aktywną siłą w człowieku, siłą, która przebija się przez mury oddzielające człowieka od jego bliźnich", dowodzi mocy ludzkich uczuć. Mogą one pokonać wszystkie przeszkody, stojące na naszej drodze. Wędrówka taka jest opisana w przypowieści o synu marnotrawnym. Jest to opowieść o ojcu, który miał dwóch synów. Każdy z nich miał swą część majątku. Jeden wyruszył z domu w podróż, szukać szczęścia. Wydał on bardzo szybko pieniądze na zabawę. Zaczął głodować, cierpieć, postanowił więc, wrócić do domu ojca. Tam zastał ojca z otwartymi ramionami, wzruszonego i szczęśliwego. Syn zrozumiał swoje błędy i był skruszony. Ojciec darzył syna wielką miłością, której nie zmniejszył żal i urazy. Była to miłość, która szybko wybacza. Syn przyznał się, że zrobił źle, dzięki temu ojciec dał mu kolejną szansę na życie w jego domu. Miłość i dobroć ojca są wartościami uniwersalnymi, są to wzory, które powinni zacząć naśladować współcześni ludzie.
Podobną interpretację można wysnuć z sentencji E. Mauniera: "Człowiek jest stworzony, aby przekraczać siebie". Zachowanie ojca było tutaj naprawdę wyjątkowe - potrafił on uczynić coś, czego nie potrafili inni. Był ponad ludzkie sprawy i kłopoty. Brat powracającego, nie mógł sobie wytłumaczyć zachowanie swego ojca. Usłyszał od ojca, że najważniejsze jest to, że znalazł się syn, o którym on myślał, że już nie wróci i to właśnie daje mu powód, by być szczęśliwym. Podobne przesłanie jest zawarte w "Psalmie 133" - przyjaźń między ludźmi jest najcenniejszym skarbem i trzeba się o nią troszczyć: "(...)tam bowiem Pan zsyła błogosławieństwo i życie wieczne"
Sentencja Mauniera ma także swoje powiązania z przypowieścią o miłosiernym Samarytaninie. Jest to wzruszający przykład miłosierdzia i współczucia, jakie może okazać człowiek swojemu bliźniemu. Jest to opowieść o człowieku, który należał do narodu pogardzanego przez Izraelitów. Samarytanie uważani byli za gorszych i okrutnych. Przykład ten pokazuje, że był to sąd bardzo niesprawiedliwy i uogólniający. Na drodze leżał napadnięty człowiek, nie otrzymał on pomocy od kapłana, lewity, którzy właściwie powinni to zrobić. Tylko Samarytanin się nad nim pochylił i zaopiekował. Biblia zawiera bardzo dużo przykładów, które obrazują ideę miłosierdzia. Ludzie potrafią ją realizować.
"Jezus, będąc w synagodze razem ze swymi uczniami, zauważył bogaczy wrzucających dary do skarbnicy oraz ubogą wdowę, która wrzuciła zaledwie dwa grosze. Jezus w ten czas oznajmił uczniom, że wdowa rzuciła więcej niż inni, gdyż te dwa grosze to były pieniądze na jej całe, dzisiejsze utrzymanie i to ona dała największą ofiarę". To słowa z Ewangelii wg św. Łukasza. Ludzie często poświęcają się i rezygnują z czegoś dla innych, którzy bardziej potrzebują tego, co my mamy. Na szczęście w ludzkiej naturze leży dobroć i chęć pomagania innym ludziom. Ludzie są życzliwi dla siebie i często zdarza się, myślimy, jak pomóc potrzebującej osobie. Zgadzamy się na różne wyrzeczenia. Nie jest ważne dla nas, czy ta osoba jest godna naszej pomocy, czy zupełnie na nią nie zasługuje. Nie jest też ważne, czy znamy tę osobę, czy też nie. Staramy się być tolerancyjni i wyrozumiali.
Podobnie jest w przypowieściach o zgubionej owcy i zgubionej drachmie. Pochodzą one z Ewangelii wg św. Łukasza. Nie ma znaczenia to, ile jest warta rzecz, którą znajdujemy, ale ważna jest radość, którą odczuwamy. W Piśmie Świętym jest zawarte porównanie: "radością wśród aniołów Bożych nad jednym grzesznikiem, który się upamięta". Dla Boga, który będzie nas sądził zwraca uwagę na małe rzeczy, które pozornie były błahostkami dla nas. Nasze życie powinno się składać z drobnych wydarzeń, którymi są udzielenie pomocy, to ubogaca nasze życie. Należy korzystać z takich okazji zapewnienia sobie miejsca w niebie.
Ludzie mogą osiągnąć szczęście tylko dzięki takiemu spojrzeniu na świat, jakie proponuje nam Biblia. Ona sprawia, że widzimy wartości w naszym życiu, które zbliżają nas do innych ludzi. Świat wzniosłych idei jest przecież w zasiągu naszej ręki. Dzięki lekturze Pisma Świętego możemy sobie pozwolić na snucie refleksji na temat naszej moralności i filozofii życia. Nasze życie odzwierciedla się w tekście Biblii. Na Biblię należy też spojrzeć z punktu widzenia kultury i sztuki Europy. Literatura, malarstwo, rzeźba, architektura, muzyka opiera się i inspiruje tekstami zapisanymi w Biblii. Na różne sposoby artyści i pisarze chcą wykorzystywać symbole biblijne, ponieważ są one niezwykle interesujące - można na ich podstawie odkryć wiele ciekawych prawd, które znajdują swoje miejsce w życiu każdego człowieka, niezależnie od czasu, w którym przyszło mu żyć.