Antygona jest tytułową bohaterka tragedii Sofoklesa. Pochodziła ona z możnego, ale i nieszczęśliwego, gdyż obłożonego klątwą, rodu Labdakidów. Małżeństwo jej rodziców, Edypa i Jokasty, było związkiem kazirodczym. Z niego oprócz naszej bohaterki na świat przyszło jeszcze troje dzieci: Ismena, Eteokles oraz Polinejkes.
Antygona jest jeszcze bardzo młoda kobietą, ale jak się wydaje, Sofokles nie przedstawił jej szczegółowego opisu, nie zbywało jej na urodzie, o czym może świadczyć uczucie, jakim darzy ją syn Kreona, Hejmon.
Charakter naszej bohaterki cechuje przede wszystkim wierność wyznawanym przez siebie zasado oraz bezkompromisowość w ich bronieniu. Gdy dowiaduje się, że Kreon zakazał sprawiania pochówku Polinejkesowi, nie waha się długo i łamie rozporządzenie wydane przez władcę Teb, gdyż uważa, że wszystkim należy się ceremonia pogrzebowa bez względu na to, co uczynili za życia. Swój postępek motywuje dodatkowo prawami bogów, które właśnie tak przykazują ludziom zachowywać się wobec ciał ich bliźnich.
Nasz bohaterka potrafi również bronić swego zdania, co widać podczas jej rozmowy z Kreonem, a także nie ulega naciskom innych, nawet jeśli jest świadoma faktu, że może przez to stracić swe życie.
Nie należy ona do osób strachliwych, ale jednak w obliczu śmierci odczuwa żal, iż tak niewiele mogła zakosztować z rozkoszy oferowanych przez życie. Szybko jednak się reflektuje, że takie myślenie nie jest godne członkini zacnego rodu Labdakidów i odgania te płoche myśli. Ostatnim wyrazem jej niezależności jest samobójstwo, nie ma bowiem zamiaru czekać na wykonanie wyroku przez oprawców Kreona.
Antygona to postać literacka, która pobudza do myślenia o tym, jakimi jesteśmy ludźmi i czy bylibyśmy w stanie poświęcić swe życie dla wartości, którym hołdujemy?
