Epos - "inaczej epopeja, jeden z głównych i najstarszy gatunek epiki. Obejmuje utwory najczęściej poetyckie (np. " Iliada"), rzadziej tworzone prozą, a ukazujące dzieje życia legendarnych, częściowo historycznych lub całkiem historycznych bohaterów, na tle wydarzeń przełomowych dla danego narodu, lub też opowieść o prapoczątkach tego narodu lub grupy etnicznej. Często opowiadają nie tylko o postaciach ludzkich, ale też boskich, magicznych czy demonicznych (np. "Ramajana"). Najwcześniejsze eposy mają charakter zbioru opowieści mitycznych i wywodzą się często z czasów, w których grupa ich autorów nie znała pisma".
Ustalono także wzorzec kompozycyjny gatunku, który przedstawia budowę eposu. Utwór rozpoczyna inwokacja, w której ujawnia się narrator. W późniejszej części narrator, jest zdystansowany wobec świata eposu, obiektywny. Wydarzenia opisywane w eposie, mają charakter przełomowy. Bohaterowie reprezentują ważną grupę społeczną. Wydarzenia przedstawiają sceny batalistyczne i wiele wątków realistycznych. Świat ludzki i boski przenika się wzajemnie.
Jednym z głównych bohaterów "Iliady", jest Achilles, syn Peleusa i Tetydy. Matka, chcąc zapewnić mu nieśmiertelność, zanurzała go w wodach Styksu, trzymając za piętę. Ciało Achillesa, stało się odporne na wszelkie ciosy, Jego słabym punktem była tylko pięta. Brał udział w wojnie trojańskiej, gdzie pokazał swoją zdolność dowodzenia, walki i zręczności. Achilles, był żądny sławy i chwały. Traktowano go, jako wielkiego bohatera, odważnego i walecznego. Kiedy umiera Patroklos, przyjaciel herosa, mści się bezlitośnie na Hektorze, z którym stacza pojedynek. Hektor, jest synem króla Troi - Priama. Kiedy Hektor umiera w walce, Achilles, chcąc jeszcze bardziej znieważyć zwłoki, przywiązuje je do rydwanu i objeżdża nim Troję, wlokąc za sobą ciało pokonanego. Nie chce wydać zwłok, przez co, powoduje, że dusza Hektora nie może przejść do świata zmarłych. Brakuje ceremonii pogrzebowej. Dusza, skazana jest na wieczne błądzenie i potępienie. Rozpacz Priama, i jego błagalne prośby, spowodowały, że Achilles oddaje mu zwłoki syna. Wkrótce potem, heros umiera, ugodzony strzałą w piętę. Zostaje pochowany obok Patroklosa, nad brzegami Skamandra. Życie Achillesa, zależne było od przeznaczenia. Jeżeli wybierze drogę wojownika, zginie w wojnie trojańskiej. Jego los wypełnił się.
Bohaterem eposu "Bhagawadgita", czyli "Pieśń Pana", poznajemy króla Ardźunę, który rozmawia z bogiem Kryszną. Cały utwór podzielony jest na osiemnaście części, gdzie w relacji Mistrz-uczeń, przedstawiono filozofię życia. Ardźuna, widzi bezsens bratobójczych walk, i nie chce się z nimi pogodzić. Bóg Kryszna, ukazuje mu jego drogę przeznaczenie, która związana jest z działaniem wojownika. Wszelkie czyny, które będą działaniem Ardźuny, powinny być bezinteresowne. Wtedy mają zbawczy charakter. Główny bohater tego eposu, jest wierny bogu, stara się wypełniać jego polecenia. Jest rozdarty wewnętrznie, między swoimi poglądami, a swoim przeznaczeniem związanym z walką. Dla Ardźuny, bóg jest istota najwyższą, z którą nie próbuje się utożsamiać. Kryszna, przekazuje Ardźunowi informacje, że każdy człowiek ma do spełnienia w swoim życiu rolę, od której nie może się uchylić.
Porównanie bohaterów z obydwu eposów, pokazuje, że pomimo różnic kulturowych, zawierają one taką samą problematykę, związana z przeznaczeniem i trudami wyboru losów własnego życia.
"Iliada", jest eposem greckim, przedstawiającym wydarzenia podczas wojny trojańskiej. "Bhagawadgita", to dzieło, uważane za świętą księgę hinduizmu. Pomimo wielu różnic w eposach, rozterki bohaterów, wydają się łączyć, w punkcie wyboru własnego losu.
