,,Iliada" to starożytny, składający się z dwudziestu czterech pieśni, epos Homera, powstały na przełomie IX i VIII wieku p.n.e.. Epos ten opisuje wydarzenia czterdziestu dni ostatniego, dziesiątego roku wojny trojańskiej, najsłynniejszej wojny starożytnego świata.

Wojna trojańska miała swoje źródło w kłótni pomiędzy boginiami, która wybuchła na weselu księcia Peleusza i boginki morskiej Tetydy. Na weselu tym pojawiła się bogini Niezgody, Eris, która rzuciła pomiędzy boginie jabłko, które miało dostać się w ręce najpiękniejszej. Kłótnia wybuchłą pomiędzy trzem boginiami: Ateną, Herą i Afrodytą. Zarządzono, że sprawę ma rozstrzygnąć Parys, królewicz trojański, który wówczas był pasterzem. Boginie postanowiły przekupić młodzieńca, Atena w zamian za przyznanie jej miana najpiękniejszej obiecała mu mądrość, Hera niezmierzone bogactwa, a Afrodyta, powiedziała, że odda mu najpiękniejszą kobietę na ziemi, piękną Helenę, żonę króla Sparty, Menelaosa. Parys powiedział, że to właśnie afrodycie należy się miano najpiękniejszej z bogiń. Czuł, ze Helena należy do niego, dlatego udał się na dwór spartański i porwał Helenę, mimo tego że Menelaos przyjął go bardzo serdecznie. Parys uważał, że skoro Afrodyta przyznała mu prawo do Heleny, nikt inny nie powinien podważać tego prawa. Grecy byli oburzeni zachowaniem księcia trojańskiego, dlatego postanowili zorganizować wyprawę wojenną, zebrali najdzielniejszych wojowników z całej Grecji i wyruszyli ku Troi. Dowództwo objął Agamemnon, brat Menelaosa. Wojna trwała dziesięć lat, Grecy zwyciężyli dzięki pomysłowi konia trojańskiego, który wymyślił Odyseusz.

Achilles i Hektor to najdzielniejsi bohaterowie wojny trojańskiej, stojący po przeciwnych stronach, Achilles po stronie Greków, natomiast Hektor po stronie Trojan.

Achilles był synem boginki morskiej Tetydy i księcia Peleusa, jego matka wykąpała go w Styksie, dlatego całe ciało było nietykalne dla wszelkich ciosów. Jedynym słabym miejscem była pięta, która nie była zamaczana w wodach Styksu, gdyż trzymała go za nią jego matka, podczas tej kąpieli.

Achilles zdecydował się na udział w wojnie trojańskiej, po tym, jak Odyseusz przekonał go, że zdobędzie podczas walk wielką sławę i okryje się chwałą.

Achilles nie wziął udziału w walkach po to, aby pomóc Menelaosowi, wcale nie zależało mu na zwycięstwie Greków, zależało mu jedynie na własnej chwale.

Kiedy Agamemnon zabiera mu brankę Bryzeidę, Achilles unosi się dumą i postanawia pokazać Grekom, że bez niego przegrają walki i to on jest kluczowy dla ich zwycięstwa.

,,Iliadę" rozpoczyna inwokacja, w której autor zwraca się do Muz, aby zesłały na niego natchnienie pomocne w opisie gniewu Achillesa:

"Achilla śpiewaj, Muzo, gniew obfity w szkody,

Który ściągnął klęsk tyle na greckie narody...",

Achilles wie, ze może liczyć na poparcie bogów, dlatego prosi swoja matkę, boginię Tetydę, żeby poprosiła Zeusa, aby ten pomógł Trojanom i w ten sposób ukarał Greków. Nie obchodzi go ilu niewinnych Greków zginie w walkach, najważniejsza jest jego urażona duma.

Achilles nie chciał przyjąć przeprosin Agamemnona, odrzucał wszelkie poselstwa. Stanął do walki dopiero wtedy, gdy w pojedynku z Hektorem poległ jego najlepszy przyjaciel Patrokles. Wówczas postanowił pogodzić się z resztą Greków. Był mściwy i bezlitosny, jednak wzruszyły go łzy króla Priama, gdyż pomyślał wówczas o swym ojcu, który podobnie, jak Priam kochał Hektora, także bardzo kochał swego syna, Achillesa. Ten największy bohater wśród Greków został zabity strzałą Parysa, która trafiła w jego jedyny słaby punkt, piętę.

Natomiast Hektor nie walczy dla zdobycia sławy, ale dla spełnienia obowiązku rycerza - patrioty, dla którego najwyższym dobrem jest dobro ojczyzny. Nie uważa, żeby Parys postąpił słusznie, wykradając Helenę, mimo to walczy po stronie Trojan, do końca jest wierny swej ojczyźnie. Musi stanąć w obronie Troi i jej mieszkańców, wie, że naraża swoje życie, mimo to ojczyzna i jej dobro jest dola niego sprawą priorytetową.

Hektor ma kochającą żonę Andromachę i synka, których bardzo kocha,, mimo to rezygnuje ze szczęścia rodzinnego, poświęcając swe życie dla ojczyzny. Nie ma w nim zawziętości i nienawiści, ale poczucie obowiązku obywatela wobec ojczyzny. Był najmężniejszym wojownikiem wśród Trojan. Stoczył wiele pojedynków, w jednym z nich zabił Patroklesa, przyjaciela Achillesa, jako łup wojenny wziął zbroję, w którą ten był ubrany. Achilles zabił jego brata Polidora, wtedy Hektor chciał pomścić śmierć brata, jednak Apollo ostrzegł go, aby nie stawał do tego pojedynku, gdyż poniesie w nim śmierć. Hektor obawiał się Achillesa, jednak w końcu zdecydował się stanąć do pojedynku z tym najmężniejszym greckim wojownikiem.

Ma świadomość, że może zginąć w walce, pomimo tego nie ulega prośbom rodziców, aby z niej zrezygnował.

Hektora zdradziła bogini Atena, która przybrała ciało jego brata Deifoba i namówiła do stanięcia naprzeciw Achillesa.

Hektor poległ w pojedynku, Achilles trafił go w miejsce pomiędzy ramieniem i szyją. Umierając poprosił Achillesa, aby nie bezcześcił jego ciała, ale zgodnie ze zwyczajem rycerskim oddał je jego rodzicom, biorąc za nie okup. Jednak okrutny Achilles powiedział, że ciało przegranego rozszarpią psy. Achilles postąpił okrutnie z ciałem poległego Hektora, które przywiązał do rydwanu i ciągał po ziemi. Później nie chciał wydać ciała jego rodzinie, dopiero gdy sędziwy król Priam udał się do namiotu Achillesa, aby poprosić go o wydanie ciała, wzruszył zajadłego wojownika greckiego swymi ojcowskimi łzami. Achilles wydał ciało Hektora, którego pogrzeb, trwający dwanaście dni, kończy "Iliadę".