Horacy.
Właściwie Quintus Horatius Flaccus. Poeta rzymski. Żył w latach 65 - 8 p. n. e. twórca nowych gatunków literackich - satyry, epody, ody (pieśni). Bardzo różnorodna tematyka utworów. Składały się na nią przede wszystkim filozofia życiowa, utwory patriotyczne, refleksja, liryka biesiadna, miłosna, teoria poetyki ("List do Pizonów" - podstawa nowożytnej poetyki).
Ważne utwory:
- "O co poeta prosi Apollina" - prezentacja postawy filozoficznej poety. Łączy dwie główne spośród starożytnych ideologie - stoicką i epikurejską. Pierwsza głosiła pielęgnowanie cnót, rozwój intelektu, próbę uniezależnienia się od smutków i pokus świata, przyjmowanie świata ze spokojem i ograniczenie emocjonalności. Zwolennicy drugiej namawiali do poszukiwań szczęścia w zaspokajaniu przyjemności, przy czym przyjemność rozumieli jako umiar w dobrym i brak zła. Za stoikami powtórzył poeta zamiłowanie do rozumu i umiar w każdej dziedzinie życia, a zwłaszcza w używaniu dóbr materialnych. Od epikurejczyków zapożyczył pojęcie przyjemności oraz nadzieję na spokojną i dobrą starość. Podsumowując, w życiu człowieka winny liczyć się przede wszystkim sprawny intelekt, dobre zdrowie i spokojna starość. Z drugiej strony konieczna jest zgoda z naturą i innymi ludźmi. Poeta afirmował życie i skłaniał się do radości z każdego małego szczęścia, a nie walczył o bogactwo i zaszczyty.
- "Exegi monumentum..." / ("Stawiłem sobie pomnik trwalszy niż ze spiżu (…)" - porównuje swoją poezję do pomników stawianych bohaterom. Pomniki mają za zadanie unieśmiertelnianie przedstawionych ludzi, ale nawet brąz i marmur są mniej trwałe od wiecznej, bo niematerialnej poezji. Nie postawiono mu pomników, ale dzięki temu, że tworzył, nie zostanie zapomniany ("Non omnis moriar" - "Nie wszystek umrę") i zyska nieśmiertelność.
- "List do Pizonów" ("Sztuka poetycka") - pełny i dokładny spis wszelkich koniecznych reguł i prawideł poetyki.
- "Do mecenasa" - przedstawienie charakterystyki duszy poety. Dwoista natura twórcy - z jednej strony zwykły człowiek, z drugiej ptak odrywający się od ziemi na skrzydłach natchnienia i widzący więcej, niż zwykli śmiertelnicy.
Wergiliusz.
Właściwie Publius Vergilius Maro. Żył w latach 70 - 19 p. n. e. Do jego najważniejszych utworów należą:
- "Bukoliki" - sielanki pasterskie (ukazują życie pasterzy w sposób wyidealizowany, pasterze doglądający owiec flirtują ze swoimi ukochanymi albo dyskutują o filozofii i literaturze),
- "Georgiki" - poematy o rolnictwie (kolejno opisane: uprawa ziemi, drzewa, hodowla oraz pszczelarstwo, przemieszane z tematyką filozoficzną.),
- "Eneida" - dzieje Eneasza, "epos narodowy" Rzymu wzorowany i nawiązujący do twórczości Homera. Podróż bohatera po zburzeniu Troi jest odbiciem "Odysei', a jego walki o Lacjum - na "Iliadzie". Szczególny nacisk postawił autor na wierszach o pożarze Troi i wynikłym z niego zniszczeniu.
