W planach Hitlera atak na Polskę miała nastąpić 26 VIII 1939 r., ale na przeszkodzie stanął układ między Polską a Wielką Brytania podpisany dzień wcześniej. Jednak po tym, jak Hitler się upewnił, iż koła brytyjskie nie za bardzo są skore do wojny przesunął dzień planu "Fall Weis" na dzień 1 września 1939.
Pierwsze strzały padły na Westerplatte 1 IX 1939 roku o godz. 4.45. Pancernik niemiecki Schleswig-Holstein ostrzelał polską jednostkę. O tej godzinie ruszyła ofensywa niemiecka na Polskę.
Atak na Polskę próbowali tłumaczyć Niemcy prowokacjami ze strony polskiej. Prowokacje te przygotowane były skrzętnie ze strony niemieckiej w każdym detalu. Jedną z najgłośniejszych była tzw. Prowokacja gliwicka. Została ona zorganizowana na rozkaz szefa policji Reinharda Heydricha. Akcję wykonano dnia 31 sierpnia 1939 roku. Niemcami dowodził Sturmbannführer Alfred Helmut Naujocks, oficer niemieckiej Służby Bezpieczeństwa. Oddział ten ok. godziny 20:00 przebrał się w cywilne ubrania i przypuścili oni atak na radiostację w Gliwicach. Gliwice leżały wówczas po niemieckiej stronie granicy z Polską. Po zdobyciu radiostacji Niemcy nadali krótki komunikat że radiostacja znajduję się w polskich rękach. Jako dowód że akcję przeprowadzili Polacy przed budynkiem pozostawiono ciało uprzednio zastrzelonego Ślązaka, Franciszka Honioka, znanego z pro polskiej działalności, jako dowód polskiego zaangażowania. Wszyscy uczestnicy tych wydarzeń w niedługim czasie zostali zlikwidowani. Sprawa ta ujrzała światło dzienne dopiero pod koniec wojny gdy w ręce aliantów wpadły tajne dokumenty.
Hitler o tym jak i innych incydentach wspomniał w swym przemówieniu następnego ranka: "Dzisiaj w nocy Polska po raz pierwszy strzelała na naszym własnym terytorium, już przy pomocy regularnego wojska. Od 5:45 odpowiada się ogniem".
W godzinę po rozpoczęciu walk na Westerplatte, oddziały Wermachtu obaliły słupy graniczne i od Prus Wschodnich wkroczyły na tereny Wolnego Miasta Gdańska. Jeszcze tego samego dnia, oddziały armii niemieckiej przekroczyły granicę zachodnią państwa polskiego na całej szerokości, czyli na prawie 1600-kilometrowym odcinku, rozpoczynając realizację planu "Fall Weiss" - wojny błyskawicznej, która zakładała, że wojska nazistowskie dostaną się ze wszystkich stron linii granicznej i podążać będą ku Warszawie. Plan ten zakładał również że ziemie polskie uda się zając w przeciągu dwóch tygodni.
Porównanie sił:
Polska:
- ok. 1 mln żołnierzy,
- 2063 działa i moździerzy,
- 774 armaty przeciwpancerne,
- 475 czołgów,
- 392 samoloty,
- 4 niszczyciele, 5 okrętów podwodnych, 1 stawiacz min, torpedowiec, 6 minowców, 2 kanonierki.
Niemcy:
- 1 850 000 żołnierzy,
- 2 100 samolotów,
- kilkadziesiąt okrętów, tzw. GRUPA OST (Grupa Wschodnia),
- 2800 czołgów,
- ok. 10-11000 jednostek artylerii,
W trwającej do 3 września bitwie granicznej Niemcy przełamali polską obronę pod Mławą, zmuszając armię Modlin do odwrotu na linię Wisły i Narwi. Mimo szarży 18 pułku ułanów pułkownika K. Mastalerza pod Krojantami, 3 września doszło do połączenia sił niemieckiej 3 i 4 armii pod Grudziądzem i odcięcia Pomorza Gdańskiego. Tego samego dnia o godz. 9.00 ambasador angielski w Berlinie przedstawił Ribbentropowi norę stwierdzającą stan wojny między Wielką Brytanią i Niemcami. Podobne oświadczenie złożył ambasador francuski. Obydwaj sprzymierzeńcy Polski przystąpili do wojny po jej stronie, co przekształciło konflikt polsko-niemiecki w wojnę europejską. W wielu miejscowościach Pomorza ,Wielkopolski ,Kujaw i Śląska dała znać o sobie niemiecka V kolumna . Do największych i najbardziej krwawych wystąpień niemieckiej V kolumny doszło 3 września 1939r. W Bydgoszczy . Dywersanci otworzyli ogień do przeciągających przez to miasto od-działów z armii Pomorza . Akcja ta pociągnęła za sobą liczne ofiary wśród żołnierzy i ludności cywilnej . Wydarzenia te strona niemiecka nazwała "krwawą niedzielą bydgoską". 9 września armia Poznań uderzyła znad Bzury na skrzydło 8 armii niemieckiej . W ten sposób rozpoczęła się największa bitwa kampanii wrześniowej zwana bitwą pod Bzurą. Rozegrała się w dniach 9-22 września 1939 roku. Została stoczona przez dwie polskie armie "Poznań" (gen. Tadeusz Kutrzeba) i "Pomorze" (gen. Władysław Bortnowski) z niemieckimi 8 Armią i 10 Armią z Grupy Armii Południe ("Sud").
Bitwa miała trzy główne fazy:
-I faza - natarcie Polaków na Stryków (9-12 września)
- II faza - natarcie Polaków na Łowicz (13-18 września)
- III faza - odwrót w kierunku Warszawy, w czasie którego polskie siły uległy rozbiciu.
Niektórym wyizolowanym punktom oporu polskich jednostek, pozostającym poza głównymi kierunkami działań udało się bronić dłużej: Westerplatte do 7 września. Niemiecka prasa nazywała polską placówkę "małym Verdun", a w dowód uznania gen. Eberhardt pozostawił polskiemu dowódcy majorowi Sucharskiemu oficerską szablę. Z 182 obrońców poległo 15, a z 3000 atakujących ok. 300. Jeszcze wcześnie w dniu 2 września pod Jordanowem 10. Brygada Kawalerii pod dowództwem płk. Maczka zniszczyła 50 czołgów niemieckich należących do XXII Korpusu Armijnego. W nocy z 4 na 5 września rozpoczęto ewakuację rządu, instytucji państwowych i złota z Banku Polskiego. Warszawa przygotowywała się do obrony przed Niemcami. Na czele obrony stolicy stanął prezydent miasta, Stefan Starzyński.6 września Niemcy zdobywają Kraków. Po dwóch tygodniach walk wojska niemieckie dotarły pod Lwów i zamknęły pierścień okrążenia wokół Warszawy. 8 września od strony Ochoty i Woli rozpoczęło się oblężenie stolicy. Na zachodzie oddziały armii "Prusy" zostały rozbite w dniach 8-9 września pod Iłżą, oddając przeprawy w Dęblinie. Zgrupowanie polskie między Bugiem a Wisłą podzielone na trzy części (północna, środkowa i południowa) zostało bezpośrednio zagrożone atakiem niemieckich wojsk. 10 września wojska niemieckie zajęły Poznań. 14 września siły niemieckie zajęły Gdynię. W dniu następnym Niemcy wkroczyli do Przemyśla. W tym dniu również Niemcy zamykają pierścień okrążenia stolicy. W dniu 17 września na tereny wschodniej Polski weszła Armia czerwona realizując w ten sam sposób tajny protokół do paktu Ribbentrop-Mołotow. Marszałek Rydz-Śmigły wydał rozkaz nie podejmowania walki z wojskami radzieckimi. Mimo to niektóre oddziały podjęły walkę z Rosjanami. Agresja radziecka na Polskę nastąpiła w chwili, gdy toczyła się bitwa nad Bzurą, broniły się Warszawa, Lwów, Modlin oraz Hel, a dowództwo wojsk polskich podejmowało próby organizacji obrony na tzw. przedmościu rumuńskim. Rząd RP przekroczył w tym dniu granice rumuńską gdzie dnia następnego został internowany. W dniach 17-20 września pod Tomaszowem Lubelskim odbyła się druga co do wielkości bitwa kampanii. 22 września polska załoga Lwowa pod dowództwem gen. bryg. Władysława Langnera, nie chcąc oddać miasta w ręce Niemców, skapitulowała przed oddziałami Armii Czerwonej. 23 września Niemcy otaczają oddziały Frontu Północnego. Gen. S. Dąb-Biernacki rozwiązuje dowództwo i sztab frontu. Rosjanie nie dotrzymali warunków kapitulacji i wzięli do niewoli żołnierzy polskich. Ponad 400 bombowców uczestniczy w całodziennych nalotach na Warszawę. Płoną: szpital św. Ducha, gmach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Teatr Wielki. Szwedzi internują ORP Żbik w Sundhamn. 28 września upadła Warszawa. Do 29 września bronił się Modlin. 30 września powstaje rząd polski na emigracji. 2 października broń złożyli obrońcy Helu. 5 października rozegrała się bitwa pod Kockiem ostatni bitwa kampanii wrześniowej.
Straty:
Polska:
- zginęło około 70 000 żołnierzy,
- 700 000 trafiło do niewoli(do niemieckiej od 450 tyś., do rosyjskiej 250tyś.),
Niemcy:
- około 45 tysięcy żołnierzy,
Armie Wojska Polskiego:
-Karpaty - dowódca: gen. dyw. Kazimierz Fabrycy
- Kraków - dowódca: gen. bryg. Antoni Szylling
- Łódź - dowódca: gen. dyw. Juliusz Rómmel
- Modlin - dowódca: gen. bryg. Emil Krukowicz-Przedrzymirski
- Pomorze - dowódca: gen. dyw. Władysław Bortnowski
-Poznań - dowódca: gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba
- Prusy - odwodowa - dowódca: gen. dyw. Stefan Dąb-Biernacki
Utworzone w czasie trwania kampanio wrześniowej:
- Lublin, dowódca: gen. dyw. Tadeusz Piskor,
- Małopolska - dowódca: gen. dyw. Kazimierz Fabrycy,
- Warszawa, gen. dyw. Juliusz Rómmel
Samodzielne Grupy Operacyjne:
-Narew - dowódca: gen. bryg. Czesław Młot-Fijałkowski
- Polesie - dowódca: gen. bryg. Franciszek Kleeberg
Fronty Wojska Polskiego:
-Front Północny - dowódca: gen. dyw. Stefan Dąb-Biernacki
- Front Południowy - dowódca: gen. broni Kazimierz Sosnkowski
Polskie Termopile - Wizna
Podczas kampanii wrześniowej w miejscowości Wizna zaciekle bronił się oddział 720 Polaków pod dowództwem kapitan Władysława Raginisa. Walki o Wiznę trwały od 6 do 10 września. Polacy odpierali tak sił niemieckich liczących 42 tys. żołnierzy elitarnego XIX korpusu pancernego dowodzonego przez generała Heinza Guderiana. Opóźnili oni w ten sposób znacznie pochód siła niemieckich w kierunku Warszawy.
Dowódcy:
Edward Rydz-Śmigły - Wódz Naczelny wojsk polskich,
Tadeusz Kutrzeba- walczył na czele Armii "Poznań". Brał udział w bitwie pod Bzurą,
Henryk Sucharski - dowódca Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte,
Stefan Dąb-Biernacki - nieudolnie dowodził armią odwodową PRUSY i Frontem Północnym,
Józef Michał Unrug - dowódca Floty i Obszaru Nadmorskiego
Walther von Brauchitsch- dowodził napaścią na Polskę,
Hans von Kluge- jeden z najlepszych dowódców niemieckich podczas kampanii wrześniowej, stał na czele 4 Armii niemieckiej,
Heinz Guderian- dowódca elitarnego XIX Korpusu pancernego,
Hermann Goering- dowódca sił niemieckich sił powietrznych- Luftwaffe,
Johannes Blaskowitz- dowodził niemiecką 8. Armią
