Absolutyzm to forma rządów, w której władca jest najważniejszą osobą w państwie, rządy sprawuje osobiście, wydaje prawa, mianuje i odwołuje urzędników, nakłada podatki.

Panowanie Ludwika XIII(dynastia Burbonów)i pierwszego ministra kardynała Richelieu

Śmierć króla Henryka IV, spowodowała osłabienie procesu wzmocnienia władzy króla. W kraju w okresie regencji sprawowanej przez matkę Ludwika XIII nastąpiła destabilizacja, którą przerwało w 1624 pojawienie się kardynała Richelieu. Był on zwolennikiem silnej władzy sprawowanej przez króla. Otrzymał on od Ludwika XIII urząd pierwszego ministra.

Kardynał Richelieu otrzymał znaczne pełnomocnictwa od króla, pełniąc urząd pierwszego ministra przeprowadził reformy: zmienił administracje królewska, powołując rząd złożony z ministrów, gubernatorów prowincji zastąpił przedstawicielami króla intendentami. Wypowiedział wojnę arystokracji i hugenotom. W 1628 roku pokonał hugenotów zdobywając ich najpotężniejsza twierdzę La-Rochelle. Hugenoci zostali pozbawieni politycznej niezależności. W 1629 roku wydano edykt łaski, który nadal gwarantował wolność wyznania. W gospodarce kierował się zasadami merkantylizmu, to znaczy zwalczał import, dbał o rozwój eksportu. Rozbudował armię i flotę. Nieustannie podnosił podatki, co nie przysporzyło mu popularności.

Panowanie Ludwika XIV (1643-1715), zwanego królem słońce.

Gdy władzę odjął Ludwik XIV, to wtedy ugruntowuje się system rządów absolutnych. Tak mówił król "państwo to ja". Na początku swojego samodzielnego panowania od władzy odsuwa szlachtę rodową, arystokrację. Na stanowiska państwowe powołuje natomiast mieszczan.

Okres frondy 1648-1653 spowodował brak zaufania do społeczeństwa to wtedy król jako dziecko musiał opuścić Paryż. To wydarzenie miało wpływ na decyzję Ludwik XIV o przeniesieniu swojej siedziby do Wersalu.

W pierwszym okresie panowania Ludwika XIV rządy sprawował Jules Mazarin, jako pierwszy minister, po jego śmierci w 1661 władca postanowił zlikwidować urząd pierwszego ministra. Objął samodzielne rządy, był jedynym prawodawcą i najwyższym sędzią. Bardzo ważną rolę w państwie odgrywał minister Colbert, który sprawował władzę nad administracją i finansami państwa. To on podjął się próby wyciagnięcia kraju z długów. Jego polityka gospodarcza wspierała handel, rozwój przemysłu, rolnictwa i kultury. W okresie panowania Ludwika XIV zreorganizowano armię, nastąpiła również rozbudowa policji, której głównym celem stało się tłumienie buntów opozycji.

W 1685 roku król doprowadził do zniesienia edyktu nantejskiego, nastąpiły prześladowania hugenotów, którzy w zdecydowanej większości zdecydowali się na opuszczenie kraju. Dzięki temu nastąpiła likwidacja ostatniej opozycji w państwie.

Panowanie Ludwika XIV to również rozwój kultury, sztuki, literatury a także nauki. Dwór króla francuskiego staje się wzorem dla innych w Europie.

Ludwik XIV prowadził liczne wojny, a długotrwałe walki z Habsburgami i Holandią przyniosły mu znaczące zdobycze, Alzację ze Strasburgiem, palatynat reński, elektorat trewirski. Przegraną dla Francji zakończyła się wojna o przejecie władzy w Hiszpanii.

Ludwik XIV panował od 1643 roku do 1715 roku, były to najdłuższe rządy w nowożytnej Europie. Król przeżył swoich synów i wnuków. Władzę po nim przejął jego prawnuk.

Rządy absolutne miały swoje pozytywy np. Francja w ich okresie była jednym z potężniejszych państw w Europie, nastąpił rozwój kultury, jak i negatywy np. miały wpływ na wydarzenia z 1789 roku, społeczeństwo zmęczone było ciągłym wzrostem podatków.