wyznawcy kalwinizmu we Francji. Choć cieszyli się poparciem kilku potężnych i wpływowych rodów francuskich, to jednak byli we Francji prześladowani i szykanowani zarówno przez rząd, jak i Kościół katolicki. Głośnym echem odbiła się rzeź hugenotów w noc św. Bartłomieja (z 23 na 24 VIII 1572 r.) dokonana za zgodą Katarzyny Medycejskiej i króla Karola IX przez Gwizjuszy, głównych wrogów hugenotów. Z powodu rywalizacji hugenotów (na czele z Kondeuszami i Colignym) z Gwizjuszami doszło we Francji do wojen religijnych (1562-95 r.)
Częściowe prawa przyznał hugenotom w 1598 r. Henryk IV, wydając tzw. edykt nantejski, który zezwalał im na swobodę wyznania w całej Francji i ograniczoną wolność kultu (zakazano go w Paryżu i okolicy), przyznał też hugenotom pełnię praw obywatelskich i politycznych oraz 200 tzw. miejsc bezpieczeństwa na 8 lat (m.in. twierdzę La Rochelle).
W przyszłości jednak te prawa stale ograniczano, zwłaszcza za rządów Ludwika XIII i jego I ministra, kardynała Richelieu. W 1685 zostali zmuszeni do emigracji z powodu zniesienia praw przyznanych edyktem nantejskim. Zostały one przywrócone przez rewolucję w 1791 r.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
