Postanowienia konstytucji Księstwa Warszawskiego 1807 roku.

Konstytucja Księstwa Warszawskiego została nadana w Dreźnie 22 lipca 1807 roku, przez Napoleona. Konstytucja Księstwa Warszawskiego wzorowana była w ogromnej mierze na zasadach ustrojowych Cesarstwa Francuskiego. Według konstytucji:

  • Na czele państwa stawał król (tytuł dziedziczny) z saskiej dynastii Wettinów, który otrzymywał tytuł Księcia. Król miał posiadać inicjatywę ustawodawczą i pełnię władzy wykonawczej. Księstwo Warszawskie nie posiadało autonomicznej dyplomacji, a polityka zagraniczna w całości należała do kompetencji króla. Dodatkowo w Warszawie stale przebywał przedstawiciel władz Francji, który w rzeczywistości kontrolował całość polskich władz.
  • Konstytucja przyznawała pewne kompetencje w zakresie władzy wykonawczej Radzie Państwa, tj. Radzie Ministrów i ministrom.
  • Sejm, według konstytucji był dwuizbowy i składał się z: (i) senatu, który był w całości obsadzony przez szlachtę, składał się z 18 senatorów (sześciu biskupów, sześciu kasztelanów oraz sześciu wojewodów) oraz (ii) izby poselskiej, gdzie również większość mandatów, bo aż 60 na 100, przypadało szlachcie.
  • Konstytucja oraz wprowadzony równocześnie Kodeks Cywilny Napoleona obalały nierówność stanową. Powszechna stawała się zasada równości wszystkich ludzi wobec prawa. Zlikwidowane zostały odrębne sądy na rzecz jednolitego sądownictwa dla wszystkich obywateli kraju. Konstytucja znosiła również poddaństwo chłopów, gwarantując im wolność osobistą jednak nie przeprowadzała uwłaszczenia chłopstwa, czyli nie rozstrzygała kwestii własności ziemskiej. Późniejszy dekret monarszy Fryderyka Augusta z 21 grudnia 1807 przyznał ziemiaństwu pełne prawo własności chłopskich gospodarstw i zezwalał na usuwanie chłopów z ich gospodarstw.
  • Konstytucja znosiła kolegialność urzędów.
  • Zgodnie z nowym prawem armia Księstwa Warszawskiego podlegała całkowitemu zwierzchnictwu francuskiemu.