Każdy z wybrańców politycznej sceny w Rzymie miał ogromne ambicje. Wiedział jednak również, że inni, równi mu rangą, nie dopuszczą do łamania prawa, wedle którego wszyscy powinni mieć w karierze mniej więcej takie same szanse. Napięcie zmniejszało także to, że ostatecznie o sukcesie lub porażce delikwenta decydowali obywatele na zgromadzeniu. Nastała jednak taka epoka, w której:

    • Osłabły zabezpieczenia mogące powstrzymać indywidualne ambicje,
    • Zmniejszyła się rola senatu,
    • Republika weszła w okres nie tylko wielkich wewnętrznych sporów, ale i wojen domowych.

A wszystko to za sprawą sukcesów Rzymu w wojnach zewnętrznych i napływ niesłychanych bogactw, zrabowanych w całym basenie Morza Śródziemnego. Ci politycy, którzy dowodzili w czasie zwycięskich wojen mogli zgarnąć większą część łupów, a także namiestnicy okradający bez skrupułów w podobny sposób prowincje, zdobywali bogactwa o jakich ich przodkowie nie mieli pojęcia. Bogactwa te przeznaczano na: 

    • Zakup pałaców, posągów, kosztowności.
    • Urządzanie uczt,
    • Działalność polityczną,
    • Przekupstwo bezpośrednie (pieniądze w zamian za głos na zgromadzeniu),
    • Przekupstwo pośrednie (urządzanie wystawnych igrzysk, walk gladiatorów, uczt połączonych z rozdawnictwem darów).

Wraz z nastaniem owej epoki zmieniło się głęboko społeczeństwo rzymskie. Długie i niszczące wojny były przyczyną pogorszenia się sytuacji chłopstwa. Utraciwszy ziemię, wieśniacy udawali się do miast, a głównie do Rzymu. W Rzymie dużo w tych latach budowano, a osobnik posiadający obywatelstwo mógł liczyć na to, że znajdą się tutaj politycy gotowi kupić jego głos. Najgorszym skutkiem uszczuplenia stanu posiadania chłopstwa były trudności armii rzymskiej z rekrutowaniem żołnierzy. Przeprowadzenie reform stało się niezbędne. Pod koniec II w. p.n.e. zaczęto przyjmować do armii coraz więcej ochotników (choć pobór obywatelski trwał nadal). Żołnierz zaciągający się za pieniądze na dłuższy okres zachowywał się inaczej niż żołnierz armii obywatelskiej, gdyż czuł się związany z wodzem, a znacznie mniej z państwem.

Można więc wnioskować, że wszystkie elementy prowadzące do głębokiego kryzysu rzymskiego były już obecne:

    • Politycy o ambicjach, których nikt nie mógł stłumić, posiadający środki materialne na skalę swych ambicji,
    • Biedota spływająca do Rzymu, by sprzedać swe uprawnienia obywatelskie i z tego żyć,
    • Wojsko słuchające zwycięskiego wodza, a nie urzędników i senatu.

Doprowadziło to do wojen domowych:

    • Pierwszej 83-82 r. p.n.e.
    • Drugiej 49-45 r. p.n.e.
    • Trzeciej 44-30 r. p.n.e.

Ludziom, którzy wtedy żyli powolne upadanie instytucji republikańskich przyniosło wiele cierpień. Wojny domowe dotknęły nie tylko obywateli w samym Rzymie i w Italii, ale też mieszkańców prowincji, w których toczyły się działania wojenne- w praktyce objęły właściwie całe państwo.